Mην κλειδώσεις την πόρτα.
Kινήσου ελαφρά σαν φύλλο στην αύρα
πέρα στην κοιλάδα της αυγής.
Αν είσαι πολύ όμορφος,
καλύψου με στάχτη.
Αν έξυπνος πολύ, πήγαινε μισοκοιμισμένος.
Αυτό που είναι γρήγορο
θα κουραστεί γρήγορα:
να είσαι αργός, αργός σαν τη γαλήνη.
Σαν το νερό να είσαι, χωρίς σχήμα.
Μείνε χαμηλά, μην προσπαθήσεις καν να ανέβεις.
Μην περικυκλώνεις τη θεότητα:
το κενό δεν έχει κατευθύνσεις
μπροστά ή πίσω.
Μην την καλείς με όνομα,
το όνομά της δεν έχει όνομα.
Καμία προσφορά: τα άδεια δοχεία
πιο εύκολα μεταφέρονται από τα γεμάτα.
Καμία προσευχή επίσης: oι επιθυμίες
δεν έχουν θέση εδώ.
Μίλα σιγά, αν πρέπει να μιλήσεις:
όπως η πέτρα μιλά στα δέντρα
και τα φύλλα στα λουλούδια.
Η σιωπή είναι η πιο γλυκιά φωνή
και το Κενό έχει
το πιο ωραίο χρώμα.
Κανείς να μην σε δει να έρχεσαι
κανείς να φεύγεις.
Πέρνα το κατώφλι μαζεμένος
όπως περνά κανείς ποτάμι τον χειμώνα.
Έχεις μονάχα μια στιγμή εδώ
όπως το χιόνι που λιώνει.
Καμία υπερηφάνεια: δεν έχεις καν σχήμα.
Κανένας θυμός: oύτε καν η σκόνη
δεν βρίσκεται στις διαταγές σου.
Καμία θλίψη: τίποτε αυτή δεν αλλάζει.
Αποκήρυξε το μεγαλείο:
είναι ο μόνος τρόπος να είσαι μεγάλος.
Μην χρησιμοποιείς τόσο τα χέρια σου:
Απεργάζονται
όχι την αγάπη, αλλά τη βία.
Άσε το ψάρι στο νερό του
και τον καρπό, στο κλαδί του.
Το μαλακό θα ζήσει περισσότερο από το σκληρό,
όπως η γλώσσα ζει περισσότερο από τα δόντια.
Μόνον αυτός που τίποτε δεν κάνει
μπορεί να κάνει τα πάντα.
Πήγαινε, το άκτιστο είδωλο
σε περιμένει.
(Προδημοσίευση από το “100 μεγάλα Ινδικά ποιήματα” της Σάρας Θηλυκού)
