Ένας αιώνας ακριβώς έχει περάσει από τις τραγικές ώρες που βίωσαν οι Έλληνες στην αποβάθρα της Σμύρνης. Έλληνες συγκεντρωμένοι στη Σμύρνη σχεδόν απ’ όλη τη Μ. Ασία που ακολούθησαν τον διαλυμένο ελληνικό στρατό για να γλιτώσουν από τις σφαγές των Τσετών του Κεμάλ. Ένας αιώνας από την μεγάλη πυρκαγιά που ξεκίνησε από την Αρμένικη συνοικία και για μία εβδομάδα κατέκαιγε την Σμύρνη.
Ο ουρανός ξερνούσε φλόγες και παντού μύριζε το πετρέλαιο που έριχναν οι Τούρκοι και καμένη σάρκα. Στη θάλασσα επέπλεαν σώματα πνιγμένων, καμένων κι αυτών που προσπάθησαν να ανέβουν στα καράβια των Συμμάχων και τους έκοψαν τα χέρια ή τους έριξαν βραστό νερό ή τους χτύπησαν με τους υποκόπανους των όπλων. Πτώματα ανθρώπων από βάρκες που βούλιαξαν. Στην προκυμαία οι φωνές που ακούγονταν ήταν ουρλιαχτά ανθρώπων που σφαγιάζονταν, βιάζονταν, δολοφονούνταν εν ψυχρώ.
Ο παράδεισος της Ιωνίας, ο ελληνικός πολιτισμός χιλιάδων ετών εξαφανίζονταν σε λίγες μέρες, σε λίγες ώρες. Δεν έπρεπε να μείνει ούτε πέτρα ελληνική…

Αυτά πρέπει να θυμόμαστε όταν ο Ταγίπ Ερντογάν μας λέει «θα έρθουμε μια νύχτα ξαφνικά…»
Να σκεφτόμαστε τον ξεριζωμό, τον Διωγμό και κυρίως τις σφαγές και τα όσα ανόσια εγκλήματα διέπραξαν καταδιώκοντας τους Έλληνες από τους τόπους τους. Να θυμόμαστε τους Ποντίους και τον αφανισμό τους.
Να μην ξεχνάμε ούτε τους έρμους τους Αρμένιους που κι αυτούς τους κατέσφαξαν…
Να μην ξεχνάμε τα Σεπτεμβριανά του 1955 στην Κωνσταντινούπολη και τη σταδιακή απομάκρυνση του Ελληνισμού από τα πατρογονικά του.
Να μην ξεχνάμε την Εισβολή στην Κύπρο το 1974 και όσα έκαναν εκεί…

Αυτά θέλει να θυμόμαστε ο Ταγίπ Ερντογάν και να… υπολογίζουμε την Τουρκία, να τη φοβόμαστε, να της επιτρέψουμε πραγμάτωση των μεγαλεπήβολων σχεδίων της. Να πιστεύουμε ότι είναι απειλή για εμάς.

Προσπαθεί λοιπόν με φωνές και φασαρία να επιβληθεί σε όλους! Κάνει πολλή φασαρία ο Ερντογάν. Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό για εκείνον ούτε και καλό. Εξαρτάται από τη δική μας στάση απέναντι στα πράγματα. Ή θα είναι σοβαρή η διπλωματία μας και ταυτόχρονα οι κινήσεις μας σε στρατιωτικό επίπεδο – γιατί επιβάλλεται δυστυχώς – ή θα μας χορεύει «τσιφτετέλι» μέχρι να αποσπάσει όσα θέλει ή αυτός ή ο επόμενος Πρόεδρος. Γιατί η πολιτική στην Τουρκία είναι μία και κρατάει έναν αιώνα περίπου.
Ουδετερότητα στα δύσκολα και κερδισμένοι στη συνέχεια…  Ή παιχνίδι με όλους και κερδισμένοι με όλους…

Όπως και τώρα! Ουδέτερη στη στάση της με τη Ρωσία και το ΝΑΤΟ τρέχει πίσω της να κάνει διάλογο με την Ελλάδα για να τα… βρουν!

Οι Σύμμαχοι τηρούν την ίδια παρελκυστική πολιτική. Ναι μεν, προειδοποιούν την Τουρκία πως συμπεριφέρεται «κακώς», αλλά προτρέπουν και την Ελλάδα σε διάλογο και βέβαια τηρούν ίσες αποστάσεις! Ειδικά τώρα που η κατάσταση με τη Ρωσία είναι κρίσιμη.

Κανένας άλλος δεν θυμάται… τουλάχιστον ας μην ξεχάσουμε εμείς τι μας λέει και τι σημαίνουν οι μέρες αυτές και τι καλούνται στο όνομα της ελευθερίας, της εδαφικής ακεραιότητας, της αξιοπρέπειας, της μνήμης, της ιστορίας, αλλά και της πραγματικότητας, όπως αυτή διαμορφώνεται κάτω από συγκεκριμένες κοινωνικο-πολιτικο – οικονομικές συνθήκες, να υπερασπιστούν με κάθε μέσο και τρόπο οι πολιτικοί ηγέτες αυτής της χώρας.

Εμείς δεν έχουμε σκοπό να πάμε οπουδήποτε πάντως. Μας αρκεί ο δικός μας ήλιος, η δική μας θάλασσα, οι μνήμες…