Αυτός ο χρόνος που φεύγει γεμάτος πόνο, οργή, θλίψη, αγωνία, θάνατο…
Αυτός ο χρόνος που φεύγει με τον Διχασμό για σημαία του, τις Γυναικοκτονίες να έχουν σημαδέψει τις εποχές του…
Αυτός ο χρόνος που φεύγει με τη διαστροφή να έχει σημαδέψει τις μέρες και τις νύχτες του…
Ας φύγει πια..
Χορτάσαμε απ’ όλα τα άσχημα Πανδαμάτορα…
Χορτάσαμε πίκρα και λύπη, βαρεθήκαμε να ρωτάμε «γιατί» για κάθε σφαγμένη γυναίκα, για κάθε βιασμένη, για κάθε κακοποιημένο παιδί. Χορτάσαμε την κακία και τη διαστροφή των ανθρώπων.
Χορτάσαμε θάνατο… Καθημερινά αγγελτήρια θανάτου ως εάν να είχαμε πόλεμο. Και έχουμε. Με κάτι άγνωστο, με κάτι πάνω από τις ανθρώπινες δυνάμεις και ανακαλύψεις.
Φαγωθήκαμε για τα εμβόλια (ο Θεός ξέρει τι θα γίνει στο μέλλον..) κι έρχεται μια νέα μετάλλαξη να αφήσει τους επιστήμονες ενεούς.
Κρίμα στην ανθρωπιά και στις κουβέντες για αγάπη….
Χορτάσαμε τρόμο και πανικό, φόβο μην αγγιχτούμε, μην πλησιάσουμε ο ένας τον άλλον, μην ανταμώσουμε για να μην πεθάνουμε. Γιατί ο φόβος αυτός ήταν. Μην πεθάνουμε. Εμείς, όχι οι δικοί μας άνθρωποι. Η αρρώστια του υπέρτατου εγωισμού και της απομόνωσης.
Κι όπου απομόνωση εκεί θάνατος πνευματικός αδέρφια… Ίσως γι’ αυτό και τόση τρέλα τούτη τη χρονιά!
Θα μου πεις, εσύ που το διαβάζεις, να αγκαλιαστούμε και να αρρωστήσουμε; Όχι! Να μην διώχνουμε ο ένας τον άλλον. Γιατί διώξαμε τον Άνθρωπο μακριά!
Φεύγει βαρύς ο χρόνος. Κι όσο κι αν προσπαθήσουμε με τα ρεβεγιόν να ξορκίσουμε τον φόβο αυτός θα είναι εδώ. Άλλωστε ο χρόνος είναι σχετικός και καμιά σχέση δεν έχει με την αλλαγή της ώρας.
Στην πραγματικότητα ούτε με το ρολόι έχει…
Ας πούμε όμως για την σύμβαση πως απόψε στις 12 θα αλλάξει και θα μπούμε σε μια Νέα Χρονιά. Να ευχηθούμε να είμαστε περισσότερο άνθρωποι και να έχουμε αγάπη για τον συνάνθρωπο.
Ίσως να είναι αποτελεσματικότερο αυτό το φάρμακο…
Καλή Χρονιά…
