Σεισμοί, λοιμοί, καταποντισμοί! Δεν θα ήταν φυσικό να περιμένουμε συλλογικά και συνολικά, κάποια ωριμότερη συμπεριφορά σε όλα τα επίπεδα;
Κι όμως, εν μέσω πανδημίας, ακόμη μας εντυπωσιάζουμε αρνητικά!
Αμαρτάνουμε- σφάλουμε δηλαδή- κι έχουμε και δικαιολογίες πρώτες. Για  παράδειγμα, όταν θες να κάνεις μεγάλες ανοησίες φέρνεις ως πρόσχημα την «εξυπηρέτηση» και διευκόλυνση των πολιτών είτε είναι ΑΜΕΑ είτε όχι. Η αρχή έγινε με τον Μεγάλο Περίπατο, καταλήξαμε τώρα στο τσιμέντωμα της Ακρόπολης!
Στη δεύτερη περίπτωση μάλιστα, ο αρμόδιος φορέας δέσμευσε και την κριτική της κριτικής, προκαταλαμβάνοντας και προσβάλλοντας κιόλας τους επικριτές ως άσχετους.
Όταν κάηκαν οι Μυκήνες και δεν άνοιξε μύτη, βεβαίως επρόκειτο για ύβρι!
Όταν τώρα πέφτει μπετόν στον Παρθενώνα, είναι ακόμα μεγαλύτερη ύβρις. Τον απογυμνώνουμε  από κάθε άλλη διάσταση… Γιατί αν επέμβεις βάρβαρα στον χώρο, τραυματίζεις το πνεύμα που ζει εκεί γύρω και μέσα, αν τσιμεντώσεις την ιερότητα- σημείο αναφοράς εδώ και χιλιάδες χρόνια- τσιμεντώνεις και την ανθρωπιά σου, τσιμεντώνεις και το κομμάτι σου αυτό που μετέχει του θείου και μπορεί ν’ αντιληφθεί πράγματα μοναδικά.
Ίσως το πρόβλημα να μην είναι αυτή καθαυτή η…. τσιμεντοποίηση, αλλά η ευκολία με την οποία ενδίδουμε στην ευκολία! Λείπει από τον άνθρωπο των ημερών μας η βάσανος της ψυχής και του νου προκειμένου να λύσει με τον ορθότερο τρόπο ένα ζήτημα σοβαρό.
Ούτε σκέψη περί αισθητικής ούτε άλλη, βαθύτερη σκέψη σταματάει την τάση προς  ισοπεδωτισμό του σύγχρονου ανθρώπου.
Κι οι Θεοί φεύγουν, τρέχουν πανικόβλητοι να κρυφτούν, πριν πέσουν πάνω σε καμιά μπουλντόζα! Πριν βρεθούν κάτω από το τσιμέντο. Στη φυγή τους συναντάνε Αγίους από βυζαντινά εκκλησάκια που κι αυτά διώχτηκαν από το χώρο τους και μετακινήθηκαν γιατί εμπόδιζαν τα έργα κλπ.  (Ας κάνουμε εδώ και μια μνεία στα «εμπόδια» του μετρό της Θεσσαλονίκης.)
Το συμπέρασμα, απλό. Οι άνθρωποι έπαψαν να ζουν σε αρμονία με την ψυχή τους. Όλα τους φταίνε, όλα τους εμποδίζουν και βέβαια, όλα είναι άψυχα, οπότε δεν τρέχει τίποτα!
Κι από εκεί που ήταν “πάντα πλήρη Θεών”, όπως έλεγε ο Θαλής ο Μιλήσιος, φτάσαμε στον “σωρό σαρίδια”, όπως έγραψε ο Μικρασιάτης Σεφέρης…
Ας ελπίσουμε ότι θα βρεθούν σοβαροί επιστήμονες που θα προτείνουν αρχιτεκτονική παρέμβαση / επανόρθωση στον χώρο διακριτική, με σεβασμό, χωρίς το έκτρωμα του μπετόν! Και ας περιμένουμε το νέο αναβατόριο – δωρεά ιδιώτη, βεβαίως.  Άλλωστε το προσκύνημα στον Ιερό Βράχο είναι δικαίωμα όλων!