1902, Λονδίνο, οδός Γκρόσερ, αριθ. 221Β. Ο παγκοσμίου φήμης «ιδανικός» ντετέκτιβ Σέργουιν Χομπς, ο επονομαζόμενος και «Ιππότης της Δικαιοσύνης», ειδοποιημένος από ένα ανώνυμο μήνυμα, αναλαμβάνει μαζί με τον πιστό φίλο του, δόκτορα Τζόναθαν Γουόρντον, να εξιχνιάσει ένα διπλό έγκλημα στην περιοχή Χάμερσμιθ. Η έρευνα που θα επακολουθήσει θα αποδειχτεί η δυσκολότερη της ζωής του, για λόγους άσχετους με την πολυπλοκότητα της υπόθεσης, και θα τον φέρει αντιμέτωπο με τον χειρότερο εχθρό του, πιο φοβερό ακόμα και από τον διαβόητο καθηγητή Μόρτιμερ, τον πάλαι ποτέ αρχηγό του λονδρέζικου υποκόσμου, τον οποίο όλος ο κόσμος θεωρεί εδώ και χρόνια νεκρό.
Σελίδα τη σελίδα το μυστήριο πυκνώνει, η ομίχλη της πρωτεύουσας καλύπτει τα πάντα και πρωτίστως τον ίδιο τον ήρωα. Η αγωνία του αναγνώστη κορυφώνεται όταν η μεγαλοφυΐα θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον κοινό νου. Ποιος θα επικρατήσει;
Ένα μυθιστόρημα που φιλοδοξεί να τοποθετήσει την κλασική αστυνομική λογοτεχνία στη θέση που της αξίζει: στην καρδιά μας.»
Ο Νεοκλής Γαλανόπουλος εμπνευσμένος από τον αγαπημένο ήρωά του, τον Σέρλοκ Χολμς, γράφει το μυθιστόρημα “Ο ιδανικός ντετέκτιβ”, μια ιστορία παρεμφερή με αυτές του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ. Βέβαια ούτε ο Κόναν Ντόιλ ούτε ο Σέρλοκ Χολμς εμφανίζονται στο βιβλίο, ο τελευταίος μόνο σε μια από τις υποσημειώσεις του τέλους. Ωστόσο είναι παρόντες σχεδόν σε κάθε σελίδα κι αυτό δεν γίνεται τυχαία.
Ο συγγραφέας κάνει ένα ευφυές παιχνίδι με τον Χολμς και τον συνεργάτη του, τον γιατρό Τζον Γουάτσον. Υποτίθεται πως κάποιος Τζόναθαν Χ. Γουόρντον, τέως στρατιωτικός γιατρός, έχει γράψει ένα μυθιστόρημα με τον τίτλο «Σέργουιν Χομπς: λεπτομερής έκθεση μιας άγνωστης έως τώρα υπόθεσης», που εκδόθηκε στο Λονδίνο το 2016. Υποτίθεται, επίσης, πως το έχουν μεταφράσει δύο έλληνες μεταφραστές και το έχει επιμεληθεί ένας επιμελητής – αυτοί οι τρεις έχουν συντάξει τις εκατόν ογδόντα οκτώ υποσημειώσεις που αφορούν το κείμενο.
Ο γιατρός Γουόρντον, λοιπόν, αφηγείται τη διαλεύκανση ορισμένων ποινικών υποθέσεων από τον επιφανή φίλο του, τον Σέργουιν Χομπς, τον «ικανότερο παγκοσμίως ντετέκτιβ», όπως έδειχναν οι αυξημένες πωλήσεις του περιοδικού Στράιντ που φιλοξενούσε στις σελίδες του τις ιστορίες του (οι ιστορίες του Ντόιλ δημοσιεύονταν στο περιοδικό Στραντ). Ο αφηγητής θυμάται πως στην ιστορία Τελική Εξίσωση ο Χομπς χάθηκε στα νερά της λίμνης της Γενεύης όπου τον είχε ρίξει το δολοφονικό χέρι του καθηγητή Μόρτιμερ, του οποίου το ψευδώνυμο είναι Μοριάρτι! Οι αναγνώστες του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ γνωρίζουν πως ο Χολμς χάθηκε σπρωγμένος από τον καθηγητή Μοριάρτι (αυτό συνέβη στο διήγημα Το τελικό πρόβλημα). Στην παρούσα ιστορία, βλέπουμε τους δύο φίλους, τον Χομπς και τον Γουόρντον, να βρίσκονται στο σπίτι τους, στην οδό Γκρόσερ 221Β του Λονδίνου (το σπίτι του Χολμς και του Γουτσον ήταν στην οδό Μπέικερ 221Β). Ενώ ο Γουόρντον διαβάζει τους Times, ακούει τον Χομπς να λέει την ελληνική φράση «Έρως ανίκατε μάχαν», εμφανίζεται ο αστυνόμος Τόμσον, ο οποίος τους πληροφορεί πως σ’ ένα νοσοκομείο βρίσκεται ένας νεκρός άνδρας. Το κυνήγι αρχίζει. Διότι στον νεκροθάλαμο βλέπουν το σώμα του μεγαλοφυούς καθηγητή Μόρτιμερ, ήδη σ’ ένα κοντινό σπίτι, μέσα σε κλειδωμένο δωμάτιο υπάρχει κι άλλος νεκρός. Τώρα οι δυο τους πρέπει να εξιχνιάσουν το διπλό έγκλημα.
Είναι εμφανής η μίμηση του τρόπου γραφής του Κόναν Ντόιλ από τον Γαλανόπουλο με τρόπο επιτυχημένο βέβαια απ’ όπου μπορούμε να συμπεράνουμε και τον θαυμασμό για τον μεγάλο συγγραφέα “αστυνομικών αινιγμάτων”.
Το όλο εγχείρημα με τον αφηγητή, τους δύο έλληνες μεταφραστές, τον επιμελητή, τις υποσημειώσεις και το αδιόρατο προσωπικό χιούμορ του συγγραφέα είναι αξιανάγνωστο και αποτελεί ένα εξαιρετικό λογοτεχνικό εύρημα που καθιστά αληθοφανές και γοητευτικό το μυθιστόρημά του.
«Ο Ιδανικός Ντετέκτιβ» είναι ένα πολύ ιδιαίτερο αστυνομικό μυθιστόρημα, εξαιρετικά ενδιαφέρον και όχι μόνο για την πλοκή της ιστορίας και τις ανατροπές στο οποίο υπάρχουν σαφείς αναφορές στον Σέρλοκ Χολμς
Η «περίπτωσή» του είναι άκρως ενδιαφέρουσα: δεν είναι ένας τυχαίος ντετέκτιβ, είναι ο Γενάρχης όλων των ντετέκτιβ. Είναι ο πιο γνωστός ντετέκτιβ της παγκόσμιας αστυνομικής λογοτεχνίας και συγχρόνως ο πιο άγνωστος.
Αξίζει να σταθεί κανείς στην ιδιαίτερη χρήση του χιούμορ από τον συγγραφέα. Δεν θα λέγαμε πως σκοπός του είναι να διασκεδάσει τον αναγνώστη. Το χιούμορ του λειτουργεί ως “προσωπείο” για μια άλλη κατάσταση που λανθάνει. Η αγωνία, αλλά και η αποκάλυψη της αλήθειας θα κόψουν και το ελάχιστο μειδίαμα από τον αναγνώστη.
Κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη και την αγωνία, γεγονός που το καθιστά ένα γνήσια κλασικό αστυνομικό έργο. Δεν κάνει σχοινοτενείς αφηγήσεις ούτε βάζει τους ήρωες του να αναλώνονται σε άσκοπες συζητήσεις. Διατηρεί το ενδιαφέρον κάνοντας χρήση της “παραπλάνησης” του αναγνώστη κατ’ εξακολούθηση. Τη σωστή στιγμή τα κομμάτια του παζλ, που έχουν δοθεί ανακατεμένα, θα μπουν στη θέση τους κι όλα θα φωτιστούν!
Να επισημάνω εδώ ότι ο Γαλανόπουλος μας δίνει ένα πλούσιο υλικό στις 188 σημειώσεις του. Παρέχει πληροφορίες για το παρελθόν των ηρώων του, την εποχή τους κλπ. Πληροφορίες παίρνουμε και για το “βικτωριανό Λονδίνο”, το οποίο ο Κόναν Ντόιλ ονομάζει “καταβόθρα”-επίσης και ο Γαλανόπουλος- και κέντρο του εγκλήματος. Ο Χομπς συναντάται με τους αρχηγούς του “Συνδικάτου του εγκλήματος”, ο Χολμς, ήδη από το 1893, εκφράζει την θέση του Ντόιλ μιλώντας για “συνδικάτο του Εγκλήματος”! Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι αν και υπάρχει μια ιδέα ειρωνείας στον τίτλο κι ίσως μια προσπάθεια απομυθοποίησης του Σέρλοκ Χολμς ως “το ανίκητο μυαλό”, εντούτοις ο συγγραφέας καταφέρνει να αναδείξει και την ανθρώπινη πλευρά του. Έναν ολοκληρωμένο ήρωα.
