Αυτοί νομίζουν ότι παίζουν σε ταινία του Χόλυγουντ ή είναι τίποτα σοβαροί μυστικοί πράκτορες…
Κάθε μέρα, από το πρωί ως το άλλο πρωί, το ίδιο βιολί. Παρακολουθήσεις, παρακολουθήσεις, παρακολουθήσεις…
Μπορεί και να αρχίσουν να μιλάνε για μυστικές εξαφανίσεις, για απαγωγές, για δολοφονίες… «Οι άπειρες Μέρες του Κόνδορα» θα γίνουμε εδώ πέρα με τους παλαβούς και άντε να βρεις ποιος είναι ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ και ποιος η Φέι Ντάναγουει… (καημένε Πόλακ!)! Γελάτε, το ξέρω, αλλά τι να πω που άλλη δουλειά κι άλλο θέμα δεν έχουμε ούτε άλλο πρόβλημα αυτή η έρημη χώρα από το ποιος παρακολουθεί ποιον, ποιος υποκλέπτει ποιον και πάει λέγοντας!
Σαν τις κατίνες… ο ένας τον άλλον και μετά βγάζουν τ’ άπλυτα τους στη φόρα! “Εσύ με παρακολουθείς”! “Όχι, εσύ με παρακολουθείς”! Και κάνουν λες κι ανακάλυψαν την Αμερική!
Η αλήθεια είναι πως όλοι γνωρίζουμε ότι παρακολουθούμαστε και μην κρυβόμαστε πίσω από το δαχτυλάκι μας! Οι αντιτρομοκρατικοί νόμοι έδωσαν το ελεύθερο σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά και πριν απ’ αυτούς δε νομίζω να υπήρχε κάποια ντροπή σχετικά με το θέμα!
Σκεφτείτε τώρα την κυρία Σούλα να τηλεφωνεί στην κυρία Μαρία λέγοντας: « – Χρυσή μου, σε πήρα για το ραντεβού μας. Επιβεβαιώνω για τις τέσσερις!», «- Ευχαριστώ πολύ, αγαπητή μου! Τα λέμε.». Ένας διάλογος ουδέτερος έως και ύποπτος! Από επιβεβαίωση για ραντεβού πεντικιούρ , μανικιούρ μπορεί να καταλήξει σε συνάντηση… τρομοκρατών! Αστείο; Ε, μπορεί και όχι στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας! Ωστόσο καλό θα ήταν να πάψουν να μας αντιμετωπίζουν σαν ηλίθιους! Δεν είμαστε!
Δεν το αντέχουμε ρε μάγκες το κάρβουνο που καίτε! Είναι κακής ποιότητας! Μας έχετε ζαλίσει!
Γιατί τώρα τους πήρε ο πόνος για τη Δημοκρατία. Εμ, βέβαια. Δημοκρατία είναι αυτή. Οι παρακολουθήσεις την πειράζουν. Τη διαλύουν. Οι ανισότητες, η έλλειψη κοινωνικής πολιτικής, οι διακρίσεις, ο τρόπος που λειτουργούν οι νόμοι ανάλογα με την κοινωνική τάξη στην οποία ανήκει κάποιος, αυτά και άλλα πολλά δεν ενοχλούν ούτε είναι επικίνδυνα για τη Δημοκρατία. Η Υγεία που βάλλεται και σχετικοποιείται ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας της κι από προσφορά του Κράτους στον πολίτη γίνεται σιγά σιγά είδος πολυτελείας, δεν είναι ήττα της Δημοκρατίας;
Γύρω σας υπάρχει κόσμος με πολύ σοβαρά καθημερινά προβλήματα. Προβλήματα ζωής. Δεν πρόκειται για μερικές χιλιάδες που μπορούν να καλυφθούν από την αγάπη και τη συμπόνια των άλλων. Όπως υπάρχουν αυτοί που τρώνε μαζί σας, υπάρχουν αυτοί – και είναι οι περισσότεροι – που πεινάνε εξαιτίας σας! Μη μας δουλεύετε!
Ούτε διάθεση για αστεία έχουμε ούτε για κοροϊδίες. Μπουχτίσαμε.
