Η ζωή αλλιώς, σ’ έναν άλλο τόπο, σε μιαν άλλη χώρα, με άλλους ανθρώπους,
με άλλους “ηγέτες” που θα νοιάζονται για τον λαό τους…
Σκέφτομαι με την απογοήτευση και την απελπισία όχι απλά να με φλερτάρουν, αλλά
να με έχουν κυριεύσει αυτές τις μέρες.
Και για ποια “Έκτακτα” να πω; Εδώ οι συμφορές έχουν γίνει μόνιμες!
Κι εσείς δεν διαβάζετε τη στήλη γιατί πολύ απλά τα ξέρετε ή γιατί τα ίδια νιώθετε!
Κάπου πήγε και η οργή μου… έγινε ανημπόρια, αδυναμία. Πώς αλλιώς; Με το παράλογο
πώς να οργιστείς πάλι και πάλι;
Σαν πρόσφυγας νιώθω, σαν “έτοιμη από καιρό” “να πάρω τη φυλή μου και να φύγω”!
Από χρόνο σε χρόνο κι από συμφορά σε συμφορά τα πράγματα γίνονται χειρότερα
κι αυτοί μας κοροϊδεύουν τάχα πως είναι “πανέτοιμοι για να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τα πάντα”! Χιονιάδες, πλημμύρες, φωτιές – αυτές οι φωτιές!- είναι έτοιμοι οι άνθρωποι να παλέψουν με τη Σκύλα και τη Χάρυβδη για να μας σώσουν…
Μόνο οι δύστυχοι οι πυροσβέστες, κάτι ταλαίπωροι φαντάροι και οι εθελοντές είναι αυτοί που βρίσκονται να τρέχουν και να μη φτάνουν!
Οι άλλοι – αυτοί οι άλλοι!- νομίζουν πως είναι ο Οδυσσέας και θα τους στείλει κάποια Αθηνά φώτιση για να λύσουν το πρόβλημα! Βρίζονται όλοι μεταξύ τους στο τέλος. Βρίζουμε εμείς. Είμαστε ευτυχισμένοι όταν δεν έχουμε νεκρούς!!!
Απ’ αυτούς δεν πεθαίνει κανένας, αν πεθάνει τον αντικαθιστούν αμέσως, είναι σε πλήρη λειτουργία
ο εκάστοτε κομματικός μηχανισμός, γενικά οι κομματικοί μηχανισμοί, ΜΟΝΟ οι μηχανισμοί των αεροπλάνων, των πυροσβεστικών οχημάτων, των εκχιονιστικών κλπ. είναι αμφισβητούμενοι την κρίσιμη ώρα! … κι εσείς κι οι μηχανισμοί σας!
Εδώ είναι που παίζει και το μεγάλο παραμύθι « τέτοιοι που είμαστε, τέτοιοι μας κυβερνάνε!». Όλα αυτά τα ισοπεδωτικά και ενοχικά.
Όχι ρε φίλε! Δεν είμαι και δεν είμαστε τέτοιοι και κομμένο το παραμύθι!
Ευχαρίστως να μην σας ψήφιζε κανείς αλλά στο συλλογικό ασυνείδητο και συνειδητό υπάρχει πάντα ο φόβος μιας πολιτικής κατάστασης δύσκολης.. Θέματα ιστορίας. Το ζήτημα είναι πως πιστεύει ο κοσμάκης στην τιμιότητα του πολιτικού ανδρός κι αυτός τον ξεφτιλίζει με τις πράξεις του!
Κομπίνες, αδιαφορία και τα γνωστά… ανεμογεννήτριες.. λόγια του αέρος, ο αέρας γενικά, πουλιά θεριακλήδες του τσιγάρου, πυλώνες ρεύματος που μερακλώνουν κι ανάβουν φωτιές… έπεα πτερόεντα!
Καμένη γη η Αττική… όχι σαν αυτή που παραλαμβάνουν τα κόμματα, όοοχι! Αληθινά καμένη γη, στάχτη και μπούρμπερη! Άντε τώρα να πείσεις τις Νεφέλες να έρθουν στον αττικό ουρανό… καημένε Αριστοφάνη.
Έκαψαν τη Φωκίδα… πάνε οι γηραλέες μα εύκαρπες ελιές! Πάλι καλά που δεν μπουμπούνισαν και πιο πέρα, στο Μαντείο… να βγει η Πυθία ουρλιάζοντας. Κάψανε και το Ρέθυμνο… παντέρμη Κρήτη…
Μωρέ τέτοιες καταστροφές πώς είναι δυνατόν να μην έχουν προβλεφθεί; Καλά εντάξει, θες ισχυρή άμυνα, γιατί δεν φροντίζεις και γι’ αυτά τα ζωτικά θέματα; Ή τα έχεις πουλήσει όλα και δεν σε νοιάζει αν θα τα παραδώσεις καμένα;
Έναν υπερκομματικό μηχανισμό που να λειτουργεί άμεσα και αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση
τέτοιων φαινομένων δεν ήσασταν, δεν είστε και δεν θα είστε – γιατί δεν σας ενδιαφέρει – σε θέση να δημιουργήσετε. Ας κόψουμε το λαιμό μας όσοι χάνουμε περιουσίες από τις φωτιές και τις καταστροφές.
Για εσάς είναι τόσο εύκολο να ξαναγίνουν! Εσείς μοιράζετε πλούσια λόγια και υποσχέσεις σωρό!
Ύστερα φεύγετε τριήμερα να ξεκουραστείτε γιατί βέβαια είναι κουραστικό να ασχολείσαι έστω και για λίγο με τη συμφορά του άλλου. Θα τα θυμηθείτε όλα στις εκλογές. Να θυμηθείτε κι ότι είστε ανίκανοι
να προσφέρετε σχέδιο αντιμετώπισης. Η αντιπυρική ασφάλεια ή προετοιμασία υποθέτω ότι δεν αρχίζει και τελειώνει στο «εκκενώστε κι αφήστε να καούν!»… γιατί τότε διαπράττετε έγκλημα.
Από το περασμένο έτος…
Και ή θα φύγουμε εμείς από εδώ να πάμε να βρούμε την τύχη μας σ’ έναν άλλο τόπο ή ξεκουμπιστείτε
εσείς όλοι να ξεβρωμίσει ο τόπος. Κινδυνεύουμε εξαιτίας σας. Οι πιλότοι, οι πυροσβέστες, οι πολίτες, όλοι κινδυνεύουμε να πεθάνουμε… Κι αν σωθούμε από τις φωτιές υπάρχει σοβαρός φόβος ότι θα μας βρουν άλλα χειρότερα.
Θέλουμε τη ζωή μας αλλιώς!