Γραφή

Ο συγγραφέας ως προσωπείο προσώπου που επείγεται να εκφραστεί. Επίμονο προσωπικό αίτημα: να βρω τον τρόπο να γράφω (και να διαβάζω) ενώ κολυμπώ. Για την ιδανική ανακουφιστική ανάσα σε συντονισμό με μια σωματική ρευστότητα, μια λεκτική καταγραφή της εσωτερικής αλληλουχίας με τη ρευστότητα του πνεύματος,όπως επιθυμεί και ο Τζων Κητς.

Μεταστοιχείωση

Η φιλοσοφική λίθος, ο τσίγκος μιας ζωής περιχαρακωμένης από τα βάσανα, τη θλίψη, την πλήξη, το Δωμάτιο 101 του Όργουελ που περιέχει ό,τι ο καθένας από εμάς φοβάται περισσότερο, που μετατρέπεται στο ελιξίριο της ζωής, στην κατάφαση ακόμα και της σκοτεινής μας πλευράς – κυρίως αυτής. Το Μάγκνους Όπους κάθε ανθρώπου.

Ενδοσκόπηση

Βλέπεις μια πολιτεία από ψηλά. Φωτισμένη. Ωραία είναι όλα από μακριά, τόποι χριστουγεννιάτικα γλομπάκια. Ξαφνικά, με κάποια αφορμή, από τις τόσες που υπάρχουν πίσω από τις αιτίες, τα φώτα μετατρέπονται σε εκρήξεις. Όταν αναπόφευκτα διαπιστώσεις ότι δεν είναι απλώς πυροτεχνήματα γιορτής, τι άλλο μπορείς να κάνεις παρά να κατέβεις να δεις τι συμβαίνει.

Έρωτας

Κατάσταση κρότου-λάμψης. Ο παράδεισος των πρωτοπλάστων με την ανεκπλήρωτη, παράλογη επιθυμία,την ακαταμάχητη λαχτάρα για πληρότητα μέσω του ερωτικού συντρόφου– αφού, όπως λέει ο Γκαίτε: «Εγώ σ’ αγαπώ. Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με σένα» – οι αντικατοπτρισμοί, και ο κακός όφις της αφύπνισης, της γνώσης της «πραγματικότητας», όταν ο άλλος αποσύρει την ερωτική του διαθεσιμότητα, και το ζευγάρι, από την πλήρη ταύτιση, προχωρά στο διαχωρισμό του, γίνεται πάλι δύο ξεχωριστές μονάδες.

Απείκασμα

Αποτέλεσμα του προαναφερθέντος έρωτος. Με τα πάθη του έρωτα – πάσης φύσεως και βέβαια όχι απαραιτήτως σαρκικού, συχνά ασώματου – βγάζουμε το συμπέρασμα, κάνουμε τις εικασίες δια μέσου των οποίων προχωράει η ζωή. Από τη Σκιά, τη δεύτερη φύση σου, τον ξένο μες στο μυαλό σου, με τον οποίο έχεις συμβιώσει, δημιουργείς την Εικόνα, το Είδωλο. Μέσα από διαρκείς υποθέσεις γύρω από τα βιωμένα, η διαρκής πάλη ενάντια στη θνητότητα.Το σημάδι σου στη γη.