Ιόνιο πέλαγος
Πάντοτε ήμουν παιδί του Αιγαίου, του μελτεμιού που σε τρελαίνει, του κατάξερου τοπίου και του γυμνού φωτός που σε λιώνει πάνω στην ξασπρισμένη πέτρα. Τώρα, πώς βρέθηκα στο Ιόνιο, είναι άλλο θέμα, ερωτικό και τυχαίο. Ιόνιο λοιπόν, πανέμορφο, ασταθές και υγρό, πράσινο και άγριο, όλο σπηλιές και χαράδρες, σεισμογενές και χοροπηδηχτό στη γη, τη μουσική και τη γλώσσα του, το Ιόνιο όπου κατοικώ άλλοτε μου φαίνεται υπερβολικά μακριά από όλα και άλλοτε ευλογημένα μακριά από όλα.
“Δεύτερη γραφή”
Η μετάφραση, κατά τον Ελύτη. Η πεμπτουσία του όρου. Γιατί βεβαίως, δεν μεταφράζεις απλά, παρά δουλειά σου είναι να μεταγγίσεις αίμα ζωντανό από το ένα σώμα στο άλλο, δίχως να στραγγίξεις το πρώτο και δίχως να μουμιοποιήσεις το δεύτερο. Δεύτερη γραφή και τρίτη και τέταρτη γιατί οι αναθεωρήσεις δεν σταματούν ποτέ. Δεύτερη γραφή άρα και λίγο κλέψιμο: της ζέσης του συγγραφέα, της ατμόσφαιρας του έργου, της δόξας του γραφιά!
Γυναίκα
Πολλά θα μπορούσα να πω για τον όρο «γυναίκα». Τώρα τελευταία όμως, με απασχολεί πιο πολύ η γυναίκα που αυτο-θυματοποιείται, που υιοθετεί τον σεξισμό γιατί νομίζει πώς έτσι θα είναι αποδεκτή, αγαπητή, δημοφιλής. Γιατί, γυναίκα, γιατί; Θάβεις τον εαυτό σου και μας παίρνεις μαζί. Κοινωνία χωρίς στερεότυπα δεν υπάρχει και δουλειά μας είναι να πολεμάμε αυτά τα στερεότυπα, τις (συλλογικές ;;) ενοχές και τη βία, παντός είδους. Ακούγεται κλισέ, αλλά αυτή είναι η δουλειά μας.
Τάνγκο
Αργεντινή και Ουρουγουάη! Το τάνγκο, η μουσική των μεταναστών και των απόκληρων, ένα μείγμα από αργεντίνικες μιλόνγκες, μουσική της Αφρικής, της Κούβας, της Ανδαλουσίας… Σήμερα, η «δυτικοποιημένη», λουστραρισμένη εικόνα του τάνγκο θεωρείται mainstream όμως αξίζει να θυμόμαστε ότι το τάνγκο γεννήθηκε από τη νοσταλγία των μεταναστών της Νέας Γης, την περιθωριοποίησή τους, την πίεση της αστικοποίησης και τον έρωτα (ξεπεσμένο, πληρωμένο ή εξιδανικευμένο) ….
Πάσχω/Πάθος
Το πάθος οδηγεί τον πάσχοντα στην αναζήτηση θεραπείας, στην κατάκτηση της φαρμακοποιού τέχνης ή του λυτρωτικού αντικειμένου του πόθου. Το πάθος μάς ανοίγει δρόμους για την ανακάλυψη του εαυτού και των ανθρώπων που χρειαζόμαστε για το δρόμο. Τα πάθη μας, μας χαρακτηρίζουν, ζούμε γύρω από αυτά και οι άνθρωποι μας θυμούνται από αυτά. Από την άλλη, πάσχουμε, ασθενούμε, εξ’ αιτίας τους κάποιες φορές. Ζω με πάθος θα πει παλεύω κάθε μέρα να μην χάνω το μέτρο.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκα στον Πειραιά και ζω στο Αργοστόλι. Από πτυχία, Ισπανική Φιλολογία και Μεταφραστικό. Διδάσκω, μεταφράζω και ξεναγώ, μάλλον με αυτή τη σειρά. Μεταφράσεις: Τόμας Χομπς, Πέδρο Αντόνιο Αλαρκόν, Κάρλος Φρανκί, Χένρι Τζέιμς, Πάκο ΙγνάσιοΤάιμπο ΙΙ, Αν Σέξτον. Γράφω για το βιβλίο στο ExLibris, εδώ. Λέω όχι στον ρεαλισμό εκτός αν είναι μαγικός. Κρυφος μου πόθος η επέκταση του χρόνου στο παρόν. Πάντα στο παρόν.
