Χιόνι
Το χιόνι, αυτό το λευκό εξαγνιστικό κάλυμμα της κάθε ασχήμιας, ασκεί πάνω μας γοητεία που μοιάζει με την «Παρ ‘ολίγον ευτυχία» του Ελύτη. Όνειρο ευτυχίας, συνδυασμένο πάντα με την πρόσκαιρη χαρά. Την χαρά που λειώνει…
Στην ποίηση της αγαπημένης μου Αχμάτοβα, κάπου «το χιόνι έπεφτε από κάτω» Την βρίσκω συγκλονιστική αυτή την εικόνα.
Έρωτας
Ο έρωτας, φωτοβολίδα αστρικού φωτός πάνω σε εύθραυστο υλικό, προβάλει είδωλο- φωτόγραμμα. Μας κάνει να βλέπουμε, όχι αυτό που έχουμε μπροστά μας, αλλά αυτό που ονειρευόμαστε πάνω στο αγαπημένο αντικείμενο. Η ομορφιά του μοιάζει πολύ με την γοητεία που ασκεί επάνω μας το λευκό του χιονιού. Είναι πρόσκαιρη, αλλά νομίζω η δυνατότερη συγκίνηση που βιώνει ο άνθρωπος.
Ποίηση
Το καταφύγιο στον δύσκολο δρόμο με τα αινίγματα. Ο καημός του θανάτου. Η λάμψη του αληθινού ήλιου, που παλεύει να σβήσει τον ψεύτη. Η άνοιξη των λέξεων μέσα σε χιονισμένες καρδιές. Οι κουρασμένες λέξεις, που ζωγραφίζουν εικόνες στον ουρανό. Νησιά κοραλλιογενή, σχηματισμένα από θρυμματισμένα αστέρια, που συναντούν ανίδεοι οι ναυαγοί στο μέλλον. Όλα αυτά!
Θάρρος
Αυτό που λείπει από όσους δεν γίνονται ήρωες. Αυτό που κάνει τους ήρωες να πετούν και να καίνε τα φτερά τους στον ήλιο. Ανθρώπινη ιδιότητα που εύκολα μεταλλάσσεται σε θράσος. Ότι μας κάνει να σαλπάρουμε στο όνειρο. Η δύναμη που σε σπρώχνει να δαγκώσεις περίεργο φρούτο. Το λίπασμα που θρέφει την ουτοπία, η έλλειψη του οποίου σε εμποδίζει να πάψεις να πιστεύεις στο παρα- μύθι.
Ανάγκη
