Τελευταία Απόκρια, όπως συνηθίζουμε να λέμε, και φαινομενικά όλοι περιμένουμε αυτό το τριήμερο για να γιορτάσουμε πριν την έναρξη της Σαρακοστής, της νηστείας δηλαδή για την γιορτή του Πάσχα.
Μέχρι να φτάσουμε όμως στην Ανάσταση έχουμε να αντιμετωπίσουμε πρώτα τη σταύρωση κι αυτή μοιάζει διαρκείας και χωρίς προοπτική…
Δυστυχώς η καθημερινότητά μας έχει χρωματιστεί με μαύρο και γκρι και κάπου κάπου ελάχιστες πινελιές λευκού χρώματος και μας νανουρίζει με παραμύθια ενώ την ίδια στιγμή μας πεθαίνει. Εμείς πάλι στήνουμε, κοιμισμένοι, χορό κρατώντας τις μονότονες αυτές κορδέλες και πλέκοντας τες γαϊτανάκι. Πιστεύουμε πως μ’ αυτό τον τρόπο κάτι αλλάζει.
Τίποτα δεν αλλάζει.
Για ποιο θέμα να μιλήσουμε που δεν έχουμε θίξει; Για την ακρίβεια; Αλίμονο. Φέτος θα κάνουμε κανονική Σαρακοστή καθώς όλα τα μεζεδάκια – που υπάρχουν σε αφθονία στις θάλασσές μας – είναι απλησίαστα. Πού να αγοράσεις χταπόδι; Θα σε συλλάβει το χταπόδι για διαφθορά και ξέπλυμα χρήματος! Γαρίδες φρέσκες και μάλιστα λίγο μεγάλες; Χα! Μετρημένες με το δελτίο! Μία για τον καθένα στην οικογένεια! Αν έχετε επισκέψεις την Καθαρά Δευτέρα, να φέρουν τις δικές τους! Για σαλάτες δεν μιλάω. Αν ήμασταν Άγγλοι θα τρώγαμε γογγύλια… Στην Αγγλία κομμένα τα λαχανικά και τα φρούτα μέχρι νεοτέρας! (Σιωπή, λοιπόν, Έλληνες μη μας βρει κάνα κακό, που μάθαμε στα πορτοκάλια, στις ντομάτες, στα μαρούλια και στις διατροφές! Στην Αγγλία εξορία! Πού είσαι Τσώρτσιλ! Δεν ξέρω τι γίνεται βέβαια με τα ανώτερα και τα ανώτατα στρώματα… λείπουν κι εκεί τα ζαρζαβατικά;)
Εδώ συνεχίζει ο χορός των εκατομμυρίων. Ακούμε ονόματα, κυρίως ακούμε εκατομμύρια λες και είναι ηλιόσποροι, πάνε έρχονται, καλούνται σε απολογία και υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν δεύτερο βρακί να βάλουν. Κατά τα άλλα όλα βαίνουν καλώς… Υπάρχει τουλάχιστον ένας άνθρωπος στη χώρα που είναι βέβαιος γι’ αυτό και πεπεισμένος για την Ανάπτυξη της χώρας…
Για να συνεχίζεται ο χορός και να πλέκεται το γαϊτανάκι, οι 300 της Βουλής – όχι του Λεωνίδα, εκείνοι είχαν πνεύμα θυσίας, ήταν ήρωες από κούνια σχεδόν – κάνουν ό,τι μπορούν. Μας τραγουδάνε τα πάντα, μέχρι και μαντινάδες! Αυτό που συγκλονίζει είναι η διδασκαλία Δημοκρατίας! Σαν το θέατρο ένα πράγμα! Τόσο που, για να μην υπάρχουν ανταγωνιστές, η Κυβέρνηση αποφάσισε να ολοκληρώσει αυτό που σερνόταν εδώ και χρόνια και να τα κάνει ρόιδο με τις καλλιτεχνικές σχολές, τις δραματικές, τους καλλιτέχνες, τους ηθοποιούς. Βρε δεν το καταλάβατε!! Από ζήλια γίνεται όλο αυτό! Είναι δυνατόν να παίρνετε εσείς βραβεία ερμηνείας κι αυτοί να περιμένουν μια τετραετία για να δουν αν θα επανεκλεγούν;!

Αχ το γαϊτανάκι! Έπρεπε να είναι πολύχρωμο, να κρατάνε τις κορδέλες του παιδιά, να γελάνε και να τραγουδάνε την Ειρήνη του κόσμου και της καρδιάς!

Μόνο που ένα χρόνο μετά το αίμα συνεχίζει να βάφει το χώμα της Ουκρανίας, των συνόρων της και Ρώσοι και Ουκρανοί να αποχαιρετούν τον ήλιο για πάντα…
“Το μαύρο και το κόκκινο του αίματος, το χρώμα της ζωής και των ημερών μου.”, για να “κλέψω” τον Μ. Σαχτούρη, είναι τα χρώματα που μαζί με το γκρι βάφουν τις μέρες μας. Δεν χορεύουμε, μας χορεύουν. Τα τραγούδια μας είναι πικρά κι η ζωή μας δύσκολη. Μας τρομοκρατούν κάθε στιγμή που θα τους δοθεί η ευκαιρία γιατί έτσι θα γίνουμε υποχείρια.
Εμείς όμως και σκεφτόμαστε και γελάμε και τραγουδάμε!
Και δεν θέλουμε πολλά για να είμαστε ευτυχισμένοι! Το είπε ο ποιητής!
( Να τους φοβούνται τους ποιητές…)

Καλό Τριήμερο και Καλή Σαρακοστή!

(Θα αντέξουμε!)

Και θα χαρίσουμε και το “Γαϊτανάκι” για να γίνουν οι ευχές όλων σας πραγματικότητα!

Ποίηση: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Λουκιανός Κηλαηδόνης