Ένας χρόνος μετά την ιστορική δίκη και καταδίκη του φασιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής που δυστυχώς βρέθηκε ως κόμμα και στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Αυτοί που ευθύνονταν για εγκληματικές ενέργειες, για τη σύσταση εγκληματικής οργάνωσης- γιατί αυτό ήταν και τίποτα άλλο- βρέθηκαν στη φυλακή.
Θελήσαμε να πιστέψουμε πως τελειώσαμε με τον εφιάλτη της ακροδεξιάς βίας και των φασιστικών επιθέσεων, αλλά μάλλον το κάναμε πρόωρα και βιαστικά.
Τα γεγονότα στα σχολεία της Θεσσαλονίκης με τους ναζιστικούς χαιρετισμούς, οι μαθητές με όπλα, οι επιθέσεις κατά μελών της ΚΝΕ, αλλά και του ΚΕΕΡΦΑ χτύπησαν τα καμπανάκια δυνατά πως η επαγρύπνηση και η μάχη εναντίον της ιδεολογίας του μίσους και του φανατισμού πρέπει να είναι συνεχής.
Η ακροδεξιά είναι παρούσα, ενεργή και δραστήρια. Ξέρει καλά τον τρόπο να αντλεί πιστά μέλη αφού απευθύνεται – ιστορικά αποδεδειγμένο – σ’ αυτούς που νιώθουν κοινωνικά αποκλεισμένοι, σ’ όσους ζουν στη φτώχεια, σε γειτονιές υποβαθμισμένες, με έντονα κοινωνικά προβλήματα. Προσηλυτίζουν νέους, ευάλωτους και ευαίσθητους. Παιδιά που βρίσκονται μπροστά σε αδιέξοδα. Δεν είναι τυχαίο ότι τα παιδιά που δημιούργησαν τα γεγονότα στη Θεσσαλονίκη προέρχονται από ΕΠΑΛ κι από τις δυτικές συνοικίες.
Αυτό δεν συμβαίνει σαφώς μόνο στη συμπρωτεύουσα. Έτυχε τη χρονική στιγμή αυτή να σκάσει η βόμβα στη Θεσσαλονίκη.
Το υπουργείο Παιδείας καθυστερημένα και μάλλον ράθυμα αναφέρθηκε σε ναζιστικές συμπεριφορές χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι μέλη της κυβέρνησης σταμάτησαν να φλερτάρουν με την επιχειρηματολογία περί ίσων αποστάσεων και δύο άκρων.
Στη θεωρία «των δύο άκρων» και στην επικινδυνότητά της θα επανέλθουμε, αλλά ας σταθούμε πρώτα στην ιστορική συνέπεια της ακροδεξιάς και του φασισμού, γεγονός που επιβεβαιώνει την επικινδυνότητά του τόσο για τα άτομα όσο και για τις κοινωνίες.
Η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία δεν υποστηρίχθηκε μόνο από το «μεγάλο Κεφάλαιο», αλλά κι από τις πλατιές λαϊκές μάζες και μάλιστα αυτές απετέλεσαν και τους πλέον φανατικούς υποστηριχτές του πεπεισμένοι πως “οι Εβραίοι ήταν υπεύθυνοι για ό,τι κακό συνέβαινε στη Γερμανία, αλλοίωναν την Άρια φυλή”, ενώ το ίδιο έκαναν οι Τσιγγάνοι, οι ομοφυλόφιλοι, οι κομμουνιστές, και κατά συνέπεια έπρεπε να καούν στα κρεματόρια των στρατοπέδων συγκέντρωσης ή να εκτελεστούν προκειμένου να εξαγνιστεί η φυλή!!!
Για όλα έφταιγαν οι άλλοι!
Ο ναζισμός γεννήθηκε μέσα στο σύστημα, υποστηρίχθηκε από το σύστημα. Έγινε σύστημα.
Προϊόντος του χρόνου και παρότι η Ευρώπη αιματοκυλίστηκε, η ακροδεξιά δεν έπαψε να έχει πυρήνες που έδιναν το στίγμα τους χωρίς κανείς να αντιδρά. Προφανώς και στην περίπτωση αυτή το «σύστημα», κι εννοούμε το καπιταλιστικό, βολευόταν από τέτοια μορφώματα.
Η οικονομική και κοινωνική κρίση του 21ου αιώνα με τα συνακόλουθα ζητήματα που προέκυψαν από την έλευση των μεταναστών και την ανεπάρκεια των χωρών της Δυτικής Ευρώπης να αντιμετωπίσουν ένα πρόβλημα που οι ίδιες – πρώην αποικιοκράτες ή νυν προμηθευτές όπλων – δημιούργησαν οδήγησε σε μια άνευ προηγουμένου, μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, άνοδο της ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη με επιθέσεις εγκληματικές, διαμαρτυρίες για την απομάκρυνση των μεταναστών, αλλά και μένος κατά των αριστερών και κομμουνιστικών οργανώσεων και συνδικάτων.
Αυτό που είδαμε έκπληκτοι ήταν ένας απίστευτος δισταγμός έως και αδιαφορία από τη μεριά του έννομου Κράτους να αντιμετωπίσει τα φαινόμενα αυτά. Η εξήγηση είναι απλή. Το σύστημα που γεννά τον φασισμό είναι αμφίβολο αν έχει πράγματι σκοπό να τον αντιμετωπίσει!
Σε ό,τι μας αφορά στην προκειμένη στιγμή. Τα πράγματα είναι κάπως αδιευκρίνιστα από τη μεριά της Κυβέρνησης προς το παρόν. Είναι γεγονός ότι αποπέμφθηκε ο βουλευτής Μπογδάνος, ο οποίος είχε πολύ προκαλέσει με δηλώσεις και πράξεις κι αυτό είναι ένα θετικό βήμα, αλλά δεν πείθει όταν στους κόλπους της υπάρχουν υπουργοί με παρελθόν βεβαρημένο καθώς έχουν κινηθεί στον χώρο αυτό ή έχουν ανοιχτά φλερτάρει.
Ούτε αντίστοιχα η αντιπολίτευση είναι άμοιρη ευθυνών.
Αντιγράφω από το ethnos.gr:
«Για μια διαρκώς καλλιεργούμενη αίσθηση εφησυχασμού ότι ξεμπλέξαμε, ότι η ακροδεξιά δεν υπάρχει πια από κάποιες πλευρές από την επομένη κιόλας της καταδικαστικής απόφασης για τη Χρυσή Αυγή, κάνει λόγο ο εκπαιδευτικός και διευθυντής του Σημείου για τη μελέτη και την αντιμετωπιση της ακροδεξιάς, Κωστής Παπαιωάννου.
«Κι όμως σε επίπεδο θεσμικό η όσμωση ανάμεσα σε τέτοιες ομάδες και σε παράγοντες είτε αθλητικούς είτε τμήματα της ελληνικής αστυνομίας συνεχίζει να υπάρχει. Δε δρα η Χρυσή Αυγή όπως την ξέραμε, αλλά προφανώς ομάδες και κομμάτια υπάρχουν, στρατολόγηση νεων γίνεται και το χειρότερο απ΄όλα είναι πως υπάρχει μια κανονικοποίηση του λόγου της Χρυσής Αυγής από τα ΜΜΕ, από την πολιτική ταξη της χώρας, από λόγο βουλευτικό ή κυβερνητικό. Υπάρχει υπουργοποίηση προσώπων οι διαδρομές των οποίων είναι πολύ συναφείς με τις διαδρομές του ακροδεξιού περιθωρίου. Αρα η δίκη ήταν ιστορική και η απόφαση καταλυτική, αλλά αποδεικνύται περίτρανα αυτό που λέγαμε από την επόμενη μέρα οτι είναι σημαντική, αλλά δεν αρκεί» υπογραμμίζει.»
Για να αποδώσει καρπούς η καταδίκη της ΧΑ χρειάζεται να λειτουργούν οι θεσμοί άμεσα, να υπάρχει δυναμική αντίδραση από την κοινωνία, να μην ιδιωτεύει σε τόσο σοβαρά προβλήματα. Το πρόβλημα της ακροδεξιάς μας αφορά όλους κι όχι μια κάποια αόριστη μερίδα ή τους αριστερούς. Παραμυθιάζουν τους πολίτες πως τάχα είναι πατριώτες και μάχονται τον διεθνισμό, αλλά είναι τυφλά όργανα του καπιταλισμού και της παγκοσμιοποίησης που αυτός ευαγγελίζεται. Μιλάνε για «έθνος», αλλά λειτουργούν ισοπεδωτικά καθώς στερούν την ταυτότητα του ατόμου και την έννοια του προσώπου μεταβάλλοντας τα μέλη τους σε μηχανές δίχως κριτική σκέψη.
Είναι επιτακτική η παρουσία ενός δυναμικού αντιφασιστικού κινήματος μέσα στην κοινωνία, ανεξαρτήτως πολιτικών χώρων, που θα δείχνει τα δόντια του στον φασισμό και θα αναγκάζει κυβέρνηση και δικαιοσύνη να αντιμετωπίζουν σοβαρά το πρόβλημα αυτό.
Να πάψουν να μιλάνε για την θεωρία των “δύο άκρων” (επίσημη ιδεολογία της ΕΕ), που πλασάρεται καιρό τώρα από κυβερνητικά στελέχη, καθηγητές πανεπιστημίων, ανθρώπους του συστήματος, εργατοπατέρες, οδηγεί στην ανοχή στο φασισμό, φουσκώνει τα πανιά του.
Αυτή η θεωρία που εξομοιώνει το θύμα και το θύτη, θεωρεί υπεύθυνο κάθε λαό που αντιστέκεται για τη θηριωδία που δέχεται, όπως οι Παλαιστίνιοι από το κράτος του Ισραήλ. Με βάση αυτή τη θεωρία “ο Παύλος Φύσσας ήταν το άλλο άκρο του Ρουπακιά, είχαν την ίδια ευθύνη για τα γεγονότα”, άλλωστε αυτή ήταν η υπερασπιστική γραμμή της ΧΑ.
Αυτή η λογική είναι, όμως, που νομιμοποιεί τη δράση τους, που δημιουργεί κλίμα τρομοκρατίας και φόβου, που τους ενισχύει. Η λογική των δύο άκρων είναι η θεωρία νομιμοποίησης και δικαιολόγησης των εγκληματικών τους πράξεων.
Το μίσος των φασιστών κατά του λαού είναι κι αυτό που προδίδει τη βαθειά συστημική τους ταυτότητα, μαζί φυσικά με τις πολιτικές θέσεις που παίρνουν.
Είναι χαρακτηριστικό πως επιτίθενται με μίσος σε κάθε αγώνα για δημόσια παιδεία, υγεία, για αξιοπρεπείς μισθούς. Η πείρα από τα σωματεία που έφτιαξε η ΧΑ, μαζί με εργοδότες, και οι υποσχέσεις τους πως θα πετάξουν τα ταξικά σωματεία από το Πέραμα, ήταν η κορυφή του παγόβουνου αυτής της πρακτικής. Τέτοιες δυνάμεις ήταν και είναι ανοιχτοί απεργοσπαστικοί μηχανισμοί.
Οι ίδιοι είναι απολογητές και υποστηρικτές ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, στήριξαν (ο Ιερός Λόχος και άλλοι) αδελφές οργανώσεις, όπως το παραστρατιωτικό ναζιστικό τάγμα azov στην Ουκρανία που χρησιμοποιήθηκε και χρηματοδοτήθηκε από τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ στο γνωστό πραξικόπημα της Ουκρανίας.
Μόνο ο λαός μπορεί να ξεμπερδέψει με τους φασίστες και τη δράση τους, απομονώνοντάς τους. Το σύστημα που κατά περιόδους αναγκάζεται να τους μαζέψει, θα τους χρησιμοποιεί ανάλογα, είτε σαν βολικούς στημένους αντίπαλους, είτε σαν μαχητική αντιδραστική εφεδρεία κατά του λαού. Κάθε εργαζόμενος, κάθε νέος, δεν φτάνει απλά να απορρίψει την εγκληματική δράση των φασιστών, αλλά και τις θεωρίες που την νομιμοποιούν, πολύ περισσότερο το σύστημα που γεννά και θρέφει τέτοια φαινόμενα.
