ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Τον συνάντησα για πρώτη φορά στο στενό ανάμεσα στα βράχια της Πέρδικας 
και της Μονής.  Ένας μαύρος λαιμός σαν του κύκνου, αλλά πιο λεπτός,
περνούσε περήφανα  σε  κοντινή απόσταση από τους λουόμενους. Χανόταν για
λίγο και εμφανιζόταν πάλι.
«Κοιτάξτε ένα θαλασσινό πουλί»! είπα σε μια κυρία με καπέλο που
απολάμβανε την θάλασσα κοντά μου.
«Δεν είναι πουλί» ! Aπάντησε η κυρία . «Είναι ο αναπνευστήρας ενός
ψαροντουφεκά».
Προς στιγμή, σχεδόν την πίστεψα. Βάλθηκα να κοιτάζω καλύτερα ενώ
κολυμπούσα προς το μέρος του χορευτή. Οι βουτιές του, όντως μεγάλης
διάρκειας, θύμιζαν βουτιές ψαροντουφεκά
Κι όμως! Ήταν πουλί ! Ο κορμοράνος ! Καθώς  έβλεπα μόνο τον λαιμό του,
δεν είχα πλήρη εικόνα της μορφής του. Ήταν όμως γοητευτική η κοντινή
παρουσία του.
Όταν γύρισα στο σπίτι, διάβασα γι’ αυτόν, πληροφορήθηκα ότι θεωρείται
φίλος των ψαράδων, μια και συνεργάζεται στο ψάρεμα, ότι ζει στα βράχια,
κάνει συνεχώς καταδύσεις για την τροφή του ….
Πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος μέχρι την επόμενη συνάντησή μας στον κόλπο
του Σαρπά αυτή τη φορά. Μετά, σχεδόν τον ξέχασα. Φέτος όμως εμφανίσθηκε
στον επόμενο κόλπο με παρέα. Αυτή τη φορά ήταν δύο. O κορμοράνος είχε
ταίρι.  Τους έβλεπα καθημερινά να περνούν μαζί, να κάνουν χορευτικές
φιγούρες, (μάλλον ερωτικές που για να είμαι ειλικρινής ζήλευα), μέχρι
που εμφανίσθηκαν κάποια πελώρια  σκάφη. Τις υπόλοιπες μέρες δεν
ξαναφάνηκαν. Ένα παιδάκι που κολυμπούσαμε μαζί και του έμαθα ότι το
πουλί το λένε κορμοράνο, εντυπωσιάστηκε και τον περίμενε  να ξαναφανεί.
Τίποτα… Μια μέρα , απογοητευμένο, άρχισε να φωνάζει : «Κορονοράνε» που
είσαι ; Ήταν μια ανάμειξη μεταξύ της καινούργια λέξης που έμαθε
(κορμοράνος) και της απαίσιας νέας λέξης που μάθαμε όλοι λόγω της
παρουσίας του κορωνοιού !
Ω θεέ μου ! Που πάμε ; Σκέφθηκα. Η επόμενη γενιά μάλλον θα έχει
πλουτίσει το λεξιλόγιό της με ονόματα ιών και   δεν θα ξέρει τον
κορμοράνο ούτε σαν λέξη.