Στην οδό Σαντόβαγια, στην Μόσχα βρίσκεται η αίθουσα συναυλιών Τσαϊκόφσκι. Έχω φθάσει αρκετά νωρίτερα και τριγυρίζω απολαμβάνοντας την κίνηση. Κάποιοι κατευθύνονται στο διπλανό καφέ, άλλοι αναζητούν εισιτήριο, και ακριβώς απέναντι από την είσοδο, δύο ηλικιωμένες Ρωσίδες πουλούν χειροποίητα κουκλάκια. Τις πλησιάζω περιχαρής.
«Μπορείτε να αγοράσετε από μας για δωράκια»! μου λέει η μία.
«Έχουμε ήρωες από ρωσικά παραμύθια, φτιαγμένους από γυναίκες του χωριού, με εξαιρετικά υλικά. Η βασίλισσα του χιονιού, ο Ιβάν ο χαζούλης, ότι θέλετε»!
«Αυτός ποιος είναι»; Ρωτάω με ενδιαφέρον.
«Ο Ιβάν Τσαρέβιτς»!
«Δεν είναι ο χαζούλης»;
«Όχι ! Αυτός είναι ο Τσάρεβιτς». Ο Ιβάν, με στριφτό μουστάκι, κόκκινο σκούφο, χρυσαφιές μπότες και χρυσοκεντημένη κάπα με κοιτάζει με προσμονή.
«Από ποιο παραμύθι βγήκε»;
«Από την κοκκινοσκουφίτσα με τον λύκο»! Τους έχουμε και αυτούς.
«Μα , τι λέτε; Υπάρχει Ιβάν και μάλιστα Τσαρέβιτς στην κοκκινοσκουφίτσα»;
«Βεβαίως υπάρχει»…
«Δεν τον έχω ακούσει».
«Δεν το διαβάσατε όλο το παραμύθι. Ο Ιβάν Τσαρέβιτς υπάρχει σε πολλά ρωσικά παραμύθια».
«Καλά! Ό,τι πείτε»…
Ξαφνικά θυμήθηκα, ότι πριν αμέτρητα χρόνια, επι Σοβιετίας, είχα πληροφορηθεί, πάλι στην Μόσχα, ότι ο Πινόκιο ήταν ρωσικό παραμύθι.
Δεν θα μαλώσουμε τώρα και για τα παραμύθια, σκέφτηκα. Αρκετά μας παραμύθιασαν με άλλα σοβαρότερα παραμύθια.
