Πατρίδα είναι τα παιδικά μας χρόνια, αποφαίνεται ο νομπελίστας ποιητής Γεώργιος Σεφέρης και έχει πέρα ως πέρα δίκιο. Όταν η γενέθλια πόλη μας, επομένως, συναντά τη Λογοτεχνία, το αποτέλεσμα θα είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό…
Αυτό ακριβώς συμβαίνει στον νέο συλλογικό τόμο με τίτλο «Γενέθλια πόλη», στον οποίο εξήντα έξι καταξιωμένοι Έλληνες συγγραφείς διαθέτουν στην κρίση των αναγνωστών τις αναμνήσεις από την πόλη όπου γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και ενηλικιώθηκαν.
Την επιμέλεια του τόμου –καθώς και την ιδέα για τη δημιουργία του- έχει ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, το διήγημα του οποίου για τον δικό του γενέθλιο τόπο περιλαμβάνεται και αυτό στο βιβλίο. Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης παρακινεί τους Έλληνες συγγραφείς να συμμετάσχουν σε συλλογικές δουλειές- το ίδιο έχει συμβεί άλλες δύο φορές στο παρελθόν με διηγήματα για το 1821, αλλά και με αστυνομικές ιστορίες.
Μέσα από τα εξήντα έξι διηγήματα των συγγραφέων αναπαρίσταται το μωσαϊκό ολόκληρης της Ελλάδας του εικοστού αιώνα από τα νησιά της μέχρι τις πιο γνωστές ηπειρωτικές γωνιές της. Ρέθυμνο, Ιεράπετρα, Ηράκλειο, Καρλόβασι, Μυτιλήνη, Κάσος, Σύρος, Θεσσαλονίκη, Αιγάλεω, Νέα Σμύρνη, Ελευσίνα, Πειραιάς, Κομοτηνή, Ξάνθη, Δίκαια Έβρου, Κιλκίς, Γιαννιτσά , Πάτρα, Αγρίνιο, Πρέβεζα, Άρτα, Αιτωλικό κ.α., αλλά και διάφορα άλλα μέρη εκτός της σημερινής Ελλάδας που αποτέλεσαν γενέθλιους τόπους κάποιων συγγραφέων, όπως Αλεξάνδρεια, Κωνσταντινούπολη, Ρώμη, Βιέννη, ακόμα και από το Ιλινόις, την Αιθιοπία και τη Βουλγαρία, όλα αυτά τα μέρη αποτελούν το σκηνικό του πολύχρωμου, πολυεπίπεδου και πολυδιάστατου αυτού πονήματος.
Καθένας από τους συγγραφείς προσθέτει τη δική του συγγραφική πινελιά στο οικοδόμημα και αναπλάθει τις αναμνήσεις με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο. Άλλος επιλέγει να το κάνει με διαλογικό τρόπο, άλλος μέσω μιας αναδιήγησης από κάποιον παππού, άλλος μέσω της αφήγησης ενός πιο συγκεκριμένου γεγονότος που σημάδεψε τη μνήμη των παιδικών του χρόνων και άλλος με τρόπο εσωτερικό και άκρως συναισθηματικό. Αυτό που μένει, εν τέλει, στη μνήμη του αναγνώστη είναι μια αίσθηση νοσταλγίας για την Ελλάδα αυτή των τελών και των μέσω του εικοστού αιώνα που έχει χαθεί πια οριστικά και ανεπιστρεπτί, αλλά και η αίσθηση της απώλειας της νιότης και της ανέφελης παιδικότητας που διακατέχει τους συγγραφείς. Διότι είναι σχεδόν αδύνατον να καταθέσει κάποιος τις αναμνήσεις από τη γενέθλια πόλη του χωρίς να πιαστεί γερά στο δόκανο της νοσταλγίας και της μελαγχολίας.
Μύθοι και ιδιαίτερες παραδόσεις της κάθε πόλης, οικογενειακές διακοπές και ευτράπελα στιγμιότυπα, μνήμες γονέων, παιχνίδια σε πλατείες και ποδηλατάδες σε εξοχές και σε στενοσόκακα, θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες, γεύσεις και μέρη που δεν υπάρχουν πλέον, αλλά και εφηβικές ατασθαλίες, όλα αυτά αποτελούν το σκηνικό της Γενέθλιας πόλης μας, μοναδικής για τον καθένα από εμάς, αλλά και για τον αναγνώστη που θα διαθέτει ίσως τις ίδιες με εμάς αναμνήσεις και τα ταυτιστεί με κάποιον από τους εξήντα έξι συγγραφείς του παρόντος τόμου.
