Με το βιβλίο “Οι σημειώσεις του φαροφύλακα” ο πολυγραφότατος λογοτέχνης Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης κλείνει την “Τριλογία της Άρτας”, τη σειρά των τριών βιβλίων του τα οποία αφορούν την Άρτα και τη γύρω περιοχή. Πρόκειται για πονήματα που διαβάζονται ανεξάρτητα το ένα από το άλλο, όλα όμως διαδραματίζονται στην Άρτα από το τέλος του 19ου μέχρι και τα μέσα του 20ου.
Ο συγγραφέας μας προσφέρει και εδώ άφθονες ιστορικές πληροφορίες, αυτή τη φορά όχι τόσο για την ίδια την πόλη της Άρτας, αλλά για την Κόπραινα, την πόλη που αποτέλεσε το επίνειο της Άρτας μέχρι και το 1967, τότε που το λιμάνι της Αμφιλοχίας έκανε την Κόπραινα να απωλέσει οριστικά τον ρόλο της στην τοπική οικονομία της περιοχής.
Την εποχή κατά την οποία διαδραματίζεται η υπόθεση του βιβλίου, το 1928, κάθε πόλη- λιμάνι που σεβόταν τον εαυτό της βάσιζε την ύπαρξή της στον φάρο της. Έτσι λοιπόν οι φαροφύλακες και οι τελώνες ήταν πρόσωπα σημαίνοντα για την τοπική κοινωνία του Μεσοπολέμου.
Πρωταγωνιστής είναι κι εδώ λοιπόν ένας φαροφύλακας, ο Ταξιάρχης Κουμπίνος, άνθρωπος αγνός, εργατικός που θα μπλεχτεί άθελά του στα δίκτυα του έρωτα. Τη ζωή του θα αλλάξει δραματικά ένα μοιραίο γεγονός, το οποίο θα γίνει αιτία να κλειστεί άδικα στη φυλακή, έως ότου καταφέρει τελικά να αποδείξει την αθωότητά του.
Το τέλος, όμως, θα είναι λυτρωτικό και αισιόδοξο, τέτοιο δηλαδή από αυτά τα οποία συνηθίζει να δίνει ο Ε.Ι. στα βιβλία του. Πράγματι, ο συγγραφέας φαίνεται ότι ευχαριστιέται να αφήνει τους αναγνώστες του με ένα αίσθημα πληρότητας και άφατης ικανοποίησης όταν αυτοί φτάνουν στην τελευταία σελίδα του βιβλίου του.
Οι ήρωες του βιβλίου, όπως και στα άλλα βιβλία της τριλογίας, μοιάζουν με τους ήρωες των παραμυθιών: είναι είτε πολύ καλοί και αγνοί, είτε πονηροί και δολοπλόκοι, για να μην τους πούμε αμιγώς “κακούς”, σαν εκείνους που συναντάμε στη Σταχτοπούτα και τη Χιονάτη. Συνάμα βέβαια πρόκειται για ήρωες βαθιά ανθρώπινους και ρεαλιστικούς στην απεικόνισή τους. Ο Ε.Ι. δεν αρέσκεται να δημιουργεί υπερήρωες και υπερανθρώπους. Αντιθέτως οι πρωταγωνιστές του είναι καθόλα γήινοι και αληθινοί, με τα πάθη, τις αδυναμίες, τα προτερήματά τους και τις πράξεις τους, άλλοτε καλές και άλλοτε κατακριτέες, να κοσμούν τις σελίδες των βιβλίων του.
Το δίχως άλλο, με την ανάγνωση του εν λόγω πονήματος, ο αναγνώστης θα μάθει αρκετά πράγματα για το λησμονημένο σήμερα λιμάνι της Κόπραινας, αλλά θα έχει και την ευκαιρία να θαυμάσει τον άρτιο λόγο του συγγραφέα, καθώς θα βυθίζεται με προσήλωση στις σελίδες του.