ΑΠΟΓΥΜΝΩΜΕΝΟ

Απογυμνωμένο

Από την χρηστική του

αναγνωρισιμότητα

το χαμένο αντικείμενο

στέκει

Αμήχανο

και χωρίς προσδιορισμό

προσπαθεί μέσα στην αταραξία

της στιγμής

να καταλάβει πού ανήκει

Δίχως να το κοιτούν

δεν έχει τη γνωστή του αξία

καθώς ο χρήστης

το αποχωρίστηκε

παίρνοντας μαζί την σημασία

Αποδεσμευμένο

από κάθε έννοια

μπορεί  πλέον να πάψει να υπάρχει .

ΣΕ ΕΥΘΕΙΑ ΚΙΝΗΣΗ Ή  ΚΥΚΛΙΚΗ;

Δεν θα έρθει ποτέ ξανά

Η ίδια η μέρα σου, Χαρίδημε

Ποτέ μα ποτέ ξανά.

Αυτή ήτανε και πέρασε!

Αρέσει στους ανθρώπους

πολύ

να ονομάζουν, να σφραγίζουν,

να χαράζουν τους καιρούς

γιατί το χνάρι τους

θέλουν να ξέρουν που αφήνουν.

Αυτοί να το ορίζουν.

Κι έτσι ντύνουν με ονόματα

τις μέρες και τους μήνες

και σε αέναο κύκλο

τους σπρώχνουν να γυρνούν

τον οστινάτο τους  ρυθμό

με μετρονόμους  ξύλινους

χωρίζουν

λικνίζοντας με κτύπους

τους καιρούς.

Μα η αλήθεια είναι μια,  Χαρίδημε.

Δεν θα ’ρθει η ίδια η μέρα σου ξανά …῾

…Αυτά είπε ο Πεφωτισμένος

Και χάθηκε πίσω από τα βουνά.

Σουρούπωσε…

Και ήρθε  πάλι το σκοτάδι.

ΒΗΜΑΤΑ ΑΡΓΑ

Βήματα αργά

διστακτικά

σ’ αυτό το  largo του Vivaldi

το μαντολίνο παίζει…

Πισωπατεί

και πάλι μπροστά κινεί

ελέγχοντας  με  προσοχή

τα λάθη

της ζωής.

Τι σου θυμίζει;

Πόσο δονούν τα βάθη της ψυχής

Πόσο την θλίβουνε και την  πονούν

Μαζί

Αλίμονο, είναι αργά κάτι ν ‘αλλάξεις

Αυτά που έκανες

πάντα σ’ακολουθούν

Σε  largo τέμπο  το τσίμπημα

του μαντολίνου

σ’  αυτό το  largo του Vivaldi

αυτό θα σου θυμίζει

Σε  largo τέμπο

συγχώρεση θα βρεις .