Μερικά είδη ή υπο-είδη του ζωικού βασιλείου φτιάχνουν κατασκευές που διακρίνονται για τη μορφική τους αρτιότητα και τη μαθηματική δομή τους. Η λειτουργία αυτών των έμμορφων κατασκευών δεν είναι πάντα προφανής και συχνά χρειάζονται χρόνια ερευνών για να ερμηνευτεί ικανοποιητικά ο ρόλος τους και ο μηχανισμός της «δημιουργίας» τους. Το σίγουρο είναι ότι συνδέονται με κάποιες τεχνικές επιβίωσης και μάλλον όχι με καλλιτεχνικές ανησυχίες.

Η βιοκλιματική αποτελεσματικότητα των σπειροειδών κατασκευών επαληθεύεται, εν μέρει, μέσω της εφαρμογής ανάλογων μεθόδων στην αρχιτεκτονική (παλαιότερη και σημερινή) του εξελιγμένου είδους Homo sapiens. Το είδος αυτό, πάντως, είχε ανέκαθεν εξίσου καλή σχέση με τις ευθείες γραμμές και τις ορθές γωνίες, κάτι σπάνιο στον κόσμο των ζώων, όπου συνήθως επικρατούν οι κύκλοι και οι καμπύλες.

Τα περισσότερα είδη σε στεριά και θάλασσα αξιοποιούν τις μορφοποιητικές τους δεξιότητες σε συγκεκριμένους τομείς, κυρίως στη διαμόρφωση της φωλιάς (διαμονή και αναπαραγωγή), στο καμουφλάζ (άμυνα ή επίθεση) και στις γαμήλιες τελετουργίες (ζευγάρωμα). Το είδος Homo sapiens, χωρίς κατά βάθος να αποτελεί εξαίρεση, έχει τροποποιήσει ελαφρώς τα ισχύοντα στην υπόλοιπη φύση, επιβεβαιώνοντας και σε αυτό το πεδίο την ανωτερότητα του εξελικτικού του επιπέδου.