Ο Ιπτάμενος Δράκος της οικογένειας Αγαμίδες, καθώς και εκατοντάδες άλλα σπονδυλωτά που αναφέρονται ως «ιπτάμενα» (εκτός των πουλιών, των νυχτερίδων και ίσως των αγγέλων και κάποιων μυθικών τεράτων) δεν ανήκουν στα πτερόεντα όντα ούτε μπορούν να πετάξουν στ’ αλήθεια. Απλώς βρίσκονται περιστασιακά στον αέρα, όπως ακριβώς ο χαρταετός, ο οποίος σημειωτέον δανείστηκε το όνομά του από ένα πτηνό που συνηθίζει να διανύει αποστάσεις πλανάροντας στον αέρα με ακίνητα φτερά, για ξεκούραση, όπως κάνουν πολλά πουλιά. Αυτή η παθητική πτήση (φτερωτών ή άπτερων πλασμάτων) συχνά ονομάζεται αερολίσθηση, αιωροπτέρηση ή αιωροπορία. Ανάλογοι όροι συναντώνται και στο χώρο των εξτρίμ σπορ.

Τα δημοφιλέστερα άπτερα ιπτάμενα σπονδυλωτά διαθέτουν πτητικές μεμβράνες, τα λεγόμενα «πατάγια» (patagia), που ανοίγουν την κατάλληλη στιγμή και τους επιτρέπουν να διασχίζουν μέχρι και 200 μέτρα στον αέρα, πηδώντας από δέντρο σε δέντρο.

Στην αρχαία Κίνα οι χαρταετοί από μετάξι και μπαμπού με σφυρίχτρες και κουδουνάκια ήταν ένα μέσο επικοινωνίας με τις ουράνιες δυνάμεις, αλλά χρησίμευαν και για μετεωρολογικές προβλέψεις, μέτρηση αποστάσεων, κατασκοπία, πολεμικές επιχειρήσεις και κάθε είδους μεταφορά μηνυμάτων, φορτίων ή και ανθρώπων, σαν τα σημερινά αλεξίπτωτα, ανεμόπτερα ή αιωρόπτερα. Στη Δύση ήρθαν πιθανότατα μέσω του Μάρκο Πόλο, ως παιχνίδι ή επιστημονικό ερέθισμα ή, το πιο ενδιαφέρον, ως σύμβολα ψυχοπνευματικής ανάτασης – Ανάστασης. Ο τρόπος που υψώνονται και ταξιδεύουν χωρίς ενεργητική προώθηση, μοιάζει μαγικός, αλλά κατά βάθος πρόκειται για ένα χρήσιμο μάθημα εξοικονόμησης ενέργειας με αξιοποίηση των περιβαλλοντικών συνθηκών.

Τα φτερωτά ιπτάμενα ζώα είναι οπωσδήποτε καλύτερα εξοπλισμένα για τις ανάγκες κάθε είδους πτήσης. Έτσι το απόλυτο ρεκόρ αιωροπτέρησης από καθαρά τεχνική άποψη  (διάρκεια, ύψος, ταχύτητα, ευελιξία, στυλ) ανήκει στο θαύμα της φυσικής αεροδυναμικής, στον μεγαλόπρεπο «πρίγκηπα των νεφελών», το τεράστιο θαλασσοπούλι  Άλμπατρος της οικογένειας Διομηδειίδες. Ξέρουμε όμως ότι τo Άλμπατρος δύσκολα στέκει στο έδαφος. Σέρνεται άχαρα και σκοντάφτει συνεχώς. Μόνο στον ουρανό μεγαλουργεί. Γι’ αυτό άλλωστε ο Μπωντλαίρ το θεωρεί «όμοιο με τον ποιητή». Γι’ αυτό επίσης, τελικά, η δόξα του πρωταθλητή της αιωροπτέρησης δεν πάει στα πουλιά, αλλά στα άπτερα θηλαστικά, αμφίβια, ερπετά ή άλλα, τα οποία μετακινούνται άνετα και επί της γης, πεζή. Ο χαρταετός παραμένει εκτός κατηγορίας και εκτός συναγωνισμού, ως υψηλός προσκεκλημένος.