ΑΕΝΑΟ 

Έρημη πέτρα πέφτει στο κενό μου

με οίστρο την αρπάζω και της σκάω φιλί

στη μήτρα μου την κρύβω, την γεννάω

θηλάζω

αυτή μου κατατρώει το βυζί

Λερναία γυναίκα ξεπετάω άλλο

στους δρόμους το προβάλλω αφορμή

τους έρωτες μου με τα νύχια θάβω

και να’ μαι φουσκωμένη απ΄ την αρχή

Μια μια φορτώνομαι τις άμοιρες κοιλιές μου

εννιά ζωές τις κουβαλάω στην κορφή

από ψηλά τις βλέπω να κυλάνε

και πριν κατέβω πάλι λέω το βαρύ

τραγούδι που δεν πρόλαβα να γράψω

ΑΦΑΙΡΕΣΗ

Κουβέντες και χειρονομίες υπερβάλλουν

τη χωρητικότητα της παρέας. Αφαιρούμαι

Ποτήρι στο χέρι, γουλιές που καίνε

τσιγάρο να κρατά σφιχτά τα χείλη

χαμόγελα στις χίλιες προδοσίες

Ανεβαίνω μιαν ατμόσφαιρα

η φωνή σου δεν ξεχωρίζει. Ανεβαίνω

σε μιαν ανάληψη ή απόδραση αιωρούμενη

η πολλοστή γυναίκα στο Διάστημα

-Τη μεγάλη μας την Πρέσπα και τη μικρή

τις υιοθέτησε μια πλούσια οικογένεια στο εξωτερικό

Δεν επιστρέφω

Πάλι μιλούν όλοι μαζί.  Ακούστε

Ας πάει κάποιος το σώμα μου στο σπίτι

Έχει ζεστό καφέ στην καφετιέρα, ρούμι παλιό

κι ένα διπλό κρεβάτι άδειο