Εξαπίνης

Ακίνητη παρακολουθώ το σκοτάδι

ύπουλο

να διεισδύει στον χώρο μου

και να τον καταλαμβάνει

απωθώντας εξασθενημένο το φως

προς το ανοιχτό παράθυρο

Ο Σαγκάλ προφταίνει και δραπετεύει

ιπτάμενος

μέσα στα φούξια και μπλε του ορίζοντα

αφήνοντας ένα σκούρο λεκέ στον τοίχο

Η ασυλία μου παραβιάζεται απροκάλυπτα

συγκρατούμαι ωστόσο

να μη κάνω την άλογη κίνηση

και ραγίσει η σιγή του καθρέφτη

και ματώσουν οι έγκλειστοι φθόγγοι

Το δωμάτιο έχει κιόλας γεμίσει σκιές

πλανώμενες

αν πρόφταινα τουλάχιστον να ξεχάσω

Οπισθοχωρώ στο απώτατο άκρο αόρατη

κρύβοντας το τελευταίο βήμα

μες στην κάλτσα

ενώ εισβάλλει τώρα και η νύχτα

αλήθεια-

τόσο άηχη για Αύγουστο

κι ασέληνη

…………………………………………………………………………………………………………

Ερωτικό

Στο φως του απομεσήμερου

στη  μέση του αδιέξοδου δρόμου

απρόοπτα

σαν φυτρωμένα σε άσφαλτο γη

δυο δέντρα

από μια ρίζα στο κενό υψώνονται

να σμίγει το αίμα στα υπόγεια

βαθυπράσινα ρεύματα

καθώς ξεθαρρεύουν θαλερά τα μέλη

σ’ εναγκαλισμούς διακλαδώσεων

θροΐζουν τα χείλη φιλήματα

Σαν αυθαίρετα να διαψεύδουν

το έμμονο φαλακρό οδόστρωμα

την περιβάλλουσα ώχρα

τις ώρες ασθμαίνουσες  που ατονούν

τη θλίψη των περαστικών βλεμμάτων

απροσδιόριστη

Τα παρακάμπτω  ακμαία να συμπλέκονται

στο ανοιχτό του ίσκιου τους σεντόνι

μες στον λαβύρινθο μου ο καιρός

σιγοτρίζει μεταλλικά

…………………………………………………………………………..