Ένα άρθρο γραμμένο σε γνωστή εφημερίδα με αφορμή τον μεγάλο αριθμό γυναικοκτονιών που έχουν συμβεί, δυστυχώς, στη χώρα μας τελευταία, έδωσε αφορμή στην συγγραφέα του να ανατρέξει σε σημαντικά έργα της νεοελληνικής λογοτεχνίας που αναφέρονται σε ανάλογα περιστατικά, όπως του Καζαντζάκη, του Θεοτόκη, του Πολίτη, του Νιρβάνα κ.ά. , καταλήγοντας:

“Ναι, μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι τα κείμενα αντανακλούν απλώς το πατριαρχικό πνεύμα της εποχής τους. Ωστόσο, δεν μπορεί να παραβλέψει το πρόβλημα: μπορεί τα κείμενα αυτά να είναι ενταγμένα στις ιστορικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες του καιρού που γράφτηκαν, εφόσον όμως διαδίδονται και διαβάζονται ως κλασικά, επικαιροποιούνται αυτομάτως. Αυτό σημαίνει ότι τα παρωχημένα αξιακά τους συστήματα προσλαμβάνονται από τους σύγχρονους αναγνώστες ως σύγχρονα, με αποτέλεσμα οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτά να ανακυκλώνονται. Καταναλώνοντας τη λογοτεχνία αυτή νέοι αναγνώστες απορροφούν ενδεχομένως άκριτα και ένα πλήθος απόψεων που είναι από αναχρονιστικές ως και επικίνδυνες.

Να διαβάζουμε τους κλασικούς μας συγγραφείς. Να τους διαβάζουμε και να τους διδάσκουμε με θέρμη, συζητώντας όμως με ψυχραιμία και γνώση τις αντιλήψεις που εκφράζονται στα κείμενά τους.”

Γράφοντας για την κοινωνία και τα ήθη της εποχής τους, οι συγγραφείς αυτοί καταγράφουν στα έργα τους την υποδεέστερη θέση της γυναίκας, την κακοποίηση και την εκμετάλλευση που υφίστατο έως και την τέλεση εγκληματικών πράξεων με θύματα γυναίκες χωρίς να υπάρχει η αναμενόμενη-για τα δικά μας μέτρα -αντίδραση.

Το συμπέρασμα της συγγραφέως πως η θεώρηση των έργων αυτών ως κλασικών σημαίνει αυτόματη μεταφορά των παρωχημένων αξιών της τότε εποχής και στη δική μας.

Αν και η θέση της γυναίκας έχει βελτιωθεί θεαματικά σήμερα, δεν παύουν να υπάρχουν πολλά άτομα  που πιστεύουν σε παρόμοιες απόψεις και θεωρίες. Ωστόσο, ένα λογοτεχνικό έργο, όπως και κάθε άλλο έργο τέχνης, εξετάζεται πρώτα υπό το πρίσμα του κλίματος και της εποχής που δημιουργήθηκε αναζητώντας τα στοιχεία που το επικαιροποιούν ή το καθιστούν  κλασικό με το πέρασμα του χρόνου.

Οι αναγνώστες οφείλουν να έχουν την ελάχιστη δυνατή αναλυτική ικανότητα και να ξεχωρίζουν τα παραπάνω στοιχεία, διαφορετικά έχουμε να κάνουμε με ε σοβαρό έλλειμμα παιδείας και καλλιέργειας, που μας ανησυχεί έτσι και αλλιώς από το προβαλλόμενο συμπέρασμα.