Συγγνώμη

Τα δυο παιδιά ξεκίνησαν να παίξουνε στο δρόμο.
Κανένας μας δε πρόσεξε τις φλόγες στα μαλλιά τους, ούτε τα φύκια που έκρυψαν το φως από τα μάτια.
Τα δυο παιδιά θα έπαιζαν κουτσό μες στα χωράφια.
Κανένας μας δε πρόσεξε τα πόδια τα κομμένα, τη καραμέλα που έμεινε αμάσητη στο στόμα.
Τα δυο παιδιά κουράστηκαν κι άφησαν το παιχνίδι.
Κανένας μας δεν πρόσεξε μετέωρες τις λέξεις, ούτε πως βράγχια φύτρωσαν αδύναμα στα στήθη.
Τα δυο παιδιά δεν πρόλαβαν να παίξουν μες στο δρόμο.
Ούτε τα χνάρια φαίνονταν, ούτε η σκανδαλιά τους
Μόνο η σκιά τους έκανε τραμπάλα σε μια βάρκα.

Όσα

Μέσα στα μάτια σου βλέπω
μέχρι το τέλος του Χρόνου.

Και είμαι εγώ, όσα πεθύμησες,
και είμαι εγώ, όσα δε δόθηκαν
και είσαι εσύ, όσα δεν τόλμησα
και είσαι εσύ, όσα δε ρώτησα.

Όλος ο Χρόνος,
ο επινοημένος και ο αυτούσιος
μέσα στα μάτια σου διαστέλλεται
και έπειτα κουρνιάζει.

Η Μαρία Γεωργαλά είναι  MSc Επικοινωνιολόγος, Σύμβουλος  Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού. Έχει εκδώσει δύο παιδικά βιβλία. Αρθρογραφεί στον ηλεκτρονικό τύπο.