Ο Έρωτας είναι σαν την φωτιά, λένε. Κάθεσαι την κοιτάζεις και γύρω σου δεν υπάρχει τίποτα παρά μόνο αυτή. Η μόνη και μοναδική πηγή ζωής για σένα, το μόνο νόημα.

Από την άλλη, ο Έρωτας σε καίει, σε τσουρουφλίζει και τα εγκαύματα που προκαλεί σε αλλάζουν για πάντα. Αν είσαι τυχερός τη γλιτώνεις με μερικά καψίματα που τα χαϊδεύεις με νοσταλγία και αγάπη. Αν όχι, αφήνεις να εξέλθει από το στόμα σου όλο το δηλητήριο της οικουμένης. Ο Έρωτας για σένα έχει γίνει ο προσωπικός σου Αττίλας. Εισβολή, κατοχή, σφαγή.

Τα πάντα έχουν να κάνουν με τα ξύλα. Όταν τα ξύλα είναι ξερά είναι έτοιμα για τη φωτιά. Έτοιμα να ερωτοτροπήσουν, να ενωθούν, να τρίξουν, να σκάσουν, να βουίξουν, να δώσουν τη μέγιστη φλόγα. Και όταν η φλόγα κατακάτσει, αποδίδουν μια γλυκιά θέρμη όμοια με εκείνη της Αγάπης. Αυτή είναι και η καλύτερη φωτιά.

 Αλλά και ο ανεκπλήρωτος Έρωτας, ο μονόπλευρος, φωτιά είναι. Από εκείνες που δεν έχουν φλόγα, τις βουβές. Σιγοκαίνε το ξύλο μόνο του, εσωτερικά, αναλώνοντάς το, αφήνοντας στο τέλος ένα άδειο κουφάρι. Κάποια στιγμή, αυτό διαλύεται σε μικρά κομμάτια κάρβουνου που γρήγορα σβήνουν και γίνονται στάχτες. Η στιγμή του χωρισμού ή της συνειδητοποίησης ότι όλα τέλειωσαν.

Ανάλογα με το ξύλο έχεις και τη φωτιά. Πρώτα πρώτα το πεύκο. Ορμητικό, φουντώνει αμέσως και ζει στο μέγιστο τον Έρωτα. Τα δίνει όλα και από την αρχή. Καίγεται όμως γρήγορα πριν προλάβει να κατακάτσει, να κάνει θράκα. Ο ορισμός του Έρωτα, του απόλυτου και καταστροφικού συνάμα. Ιδανικός για εκρηκτικούς νεαρούς.

 Έπειτα η ελιά. Καίγεται αργά, γλυκά, βγάζοντας ζέστη που σε αγκαλιάζει. Δεν έχει εξάρσεις, παρά σταθερότητα και ηρεμία. Είναι ο κατασταλαγμένος Έρωτας, αυτός που καθρεφτίζεται και ζει μέσα από τα μάτια του άλλου, που ζει για τον άλλο και που υπάρχει μόνο μαζί του. Είναι ο  Έρωτας ενωμένος με την Αγάπη, ειρηνεμένος, σαν την ελίτσα μας.

 Και τέλος τα θαλασσόξυλα. Αυτά που καίγονται τις νύχτες του καλοκαιριού στην παραλία. Σχήμα οξύμωρο, αφού το καλοκαίρι δεν θέλουμε παραπανίσια ζέστη. Είναι η φωτιά της παρέας, του τραγουδιού και των αστεριών. Είναι ο Έρωτας του Κόσμου. Ο Έρωτας, να μάθεις, να ζήσεις, να ταξιδέψεις, να ψάξεις τον Θεό, να βρεις τον εαυτό σου,  να ρουφήξεις τη Ζωή  μέχρι το μεδούλι. Φτιάχνοντας σχέσεις με ανθρώπους, με πράγματα, τόπους και ιδέες είσαι ερωτευμένος με τη Ζωή. Και κάθε φορά ακολουθείς με τα μάτια τις σπίθες που πετάνε τα ξύλα της θάλασσας, σαν να ’ναι παιδιά των αστεριών που απλώνονται πάνω από το κεφάλι σου κι εσύ ονειρεύεσαι να τα κάνεις δικά σου.