ΟΔΟΣ ΦΑΙΣΤΟΥ

 Πράσινες, ολοφούντωτες οι τρεις μαγνόλιες στη σειρά.

Χάρμα ματιών στο πεζοδρόμιο το άχρηστο,

αφού ανύπαρκτοι οι πεζοί στο δρόμο εκεί.

Παχιά, γυαλιστερά, μεγάλα φύλλα στα κλαριά,

στις «καληνύχτες» του ήλιου βροχή ασημιά.

Τ΄  άσπρα μεγαλόσχημα λουλούδια

που τ’  άρωμά τους το ταξίδεψε μακριά

της Άνοιξης η Αύρα, σαλπίζοντας στα πέρατα του κόσμου

την ώρα που η σκόνη πνοή ζωής ήρθε να στάξει

στου ύπερου το στίγμα,

τώρα καρπός ερμητικά κλεισμένος,

λευκός πίτυος κώνος,

κυοφορεί σπόρο γερό, θανάτου καταλύτη.

Και συ στη θέα θαύματος που επαναλαμβάνεται  αλάθευτα,

τι λέω;  ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ, θέλω να πω, αναφωνείς:

«Μέγας ει, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα Σου!»

Και πόσο αδύναμος, φτωχού μυαλού ανθρώπου

ο λόγος γέννημα

ύμνο αντάξιο να πλέξει «των θαυμασίων Σου!»

Βιογραφικό σημείωμα:

Η Μαρία Δελήτσικου Παπαχρίστου είναι κλασσική φιλόλογος και συγγραφέας.