Ένας αυθεντικός επαναστάτης για την τέχνη και την εποχή του είναι ο  Rembrandt van Rijn και για όλους εμάς, μια ύψιστη πνευματική άσκηση, η ανακάλυψη του έργου του.

 Το όνομά του είναι συνώνυμο της “Χρυσής εποχής” της τέχνης της Ολλανδίας. Φιλοτέχνησε περί τους 890 πίνακες, περισσότερα από 1000 σχέδια και 430 χαρακτικά περίπου. Μεγάλο το φάσμα των θεμάτων του, περιλαμβάνει τοπιογραφίες, μυθικές, βιβλικές και αλληγορικές σκηνές. Οι βαθιές αλλαγές που χαρακτηρίζουν το  ύφος τού έργο του, είναι ένδειξη της διαρκούς αναζήτησής του.   

Μια εστία φωτός δίνει ζωή στη σύνθεσή του, ενώ η υπόλοιπη βυθίζεται στο  σκοτάδι. Με τον τρόπο αυτό  αναδεικνύει τον πνευματικό πυρήνα του έργου, προκαλώντας πολλαπλά ερωτήματα και συναισθήματα στον παρατηρητή, καθώς συμβαίνει με τα έργα εκείνα που υποκρύπτουν κάτι περισσότερο από μια απλή  αφήγηση. Μπροστά σε ένα πίνακα του Rembrandt, δεν μπορεί να μην  προσπαθήσει, να διεισδύσει, κανείς, στα άδυτα της τέχνης του και να μην ανακαλύψει τον άνθρωπο εκ των έσω, τα οράματα  και τις αλήθειες του.

 “Ο Αριστοτέλης ατενίζει την προτομή του Ομήρου”, ο τίτλος του έργου αποκαλυπτικός.

Στο κέντρο της σύνθεσης, ο Ρέμπραντ,  φιλοτεχνεί τη μορφή του μεγάλου Φιλοσόφου Αριστοτέλη. Είναι περιτριγυρισμένος  από αρχαία γλυπτά και ντυμένος με   πλούσιο, πολυτελές  ένδυμα.  Ολομέταξο το πουκάμισό του, είναι κοσμημένο από    χοντρή, ολόχρυση αλυσίδα       που κρέμεται από τον ώμο ως τη μέση και   φέρει στην κατάληξή της  μετάλλιο, με τη μορφή του  Μεγάλου Αλεξάνδρου, αγαπημένου μαθητή του.

Από τη μια ο σεβασμός προς τον φιλόσοφο, από την άλλη η επιθυμία να αγγίξει το υπέρτατο της γνώσης αγαθό, ο Αριστοτέλης, ακουμπά με το δεξί του χέρι την προτομή του  Ομήρου, που φέρει τα χαρακτηριστικά της Ελληνιστικής εποχής.  Θα μπορούσε να ακουμπήσει τον ώμο του, όμως, στο κεφάλι κρύβεται η σοφία και τα δάχτυλα πιέζουν σα να θέλουν να την αποσπάσουν. Στην απεικόνιση αυτής της σύνθεσης, ο  Ρέμπραντ, ίσως ήθελε να υποδηλώσει το μέγεθος της μοναδικής αυτής τριάδας. Την αστείρευτη έμπνευση του Ομήρου, τη μοναδική μεθοδικότητα του Αριστοτέλη και την ατέρμονη δράση του Μεγάλου Αλεξάνδρου. 

Προσκυνητές του έργου του Rembrandt, θαυμάζουμε τον τρόπο που μεγαλουργεί στην τέχνη του, αναδεικνύοντας, εκτός από το συναίσθημα, την πεμπτουσία της πνευματικής του υπεροχής, την δημιουργική του φαντασία και την λεπταίσθητη αισθητική του.