Όταν περνάει κανείς μπροστά από τα εν αχρηστία τεράστια γκρίζα σιδερένια κουτιά στους δρόμους της υποτιθεμένης πρωτεύουσας αυτής της χώρας, τα γεμάτα σκουπίδια, παλιά καλώδια, ξεχαρβαλωμένους μετρητές, που είναι και ουρητήρια ανδρών, σκέφτεται διάφορα πράγματα, ίσως την Miss Myrtle Waggoner, ας πούμε, ή τον Irving Goffman. Στις 23 Ιουνίου 1942 εκδικάστηκε η μήνυση της Miss Myrtle Waggoner κατά της πολιτείας της Λουιζιάνας επειδή έπεσε πάνω σ’ έναν ογκώδη μετρητή νερού, που ήτανε κοντά σε στάση λεωφορείων και χτύπησε. Εξάλλου ο μεγάλος Αμερικανός κοινωνικός ψυχολόγος Erving Goffman αναλύει στα βιβλία του την ανθρώπινη συμπεριφορά στους δημόσιους χώρους από κοινωνική, ψυχολογική και πολιτική πλευρά, καθώς και την επίδραση που έχει το περιβάλλον πάνω σ’ αυτήν. Σε μια πόλη ανθυγιεινή και ακατάλληλη, χωρίς ορίζοντα, στον πάτο μιας ακάθαρτης λεκάνης, πως επηρεάζεται ο πολίτης, τι προσλαμβάνει όταν περπατάει κι έχει μπροστά του συνεχώς εμπόδια; Κι αν δεν είναι μπροστά του, τα βλέπει, τα αισθάνεται, μυρίζει τη μπόχα, πατάει στις τρύπες, σκοντάφτει, πέφτει. Όσους καβουρντισμένους καφέδες κι αν πιεί, όσες αηδίες κι αν δει στην Ελληνική τηλεόραση, κάτι εγγράφεται στο υποσυνείδητό του. Κάτι δεν του αρέσει. Τι είδους πολίτης είναι τελικά αυτό το ον; Ποιό είναι το όριο αντοχής του μέσα σ’ αυτό το τρελό, απαίσιο πειραματικό εργαστήριο που λέγεται Αθήνα; Και δεν είναι μόνον τα άθλια μπλόκια, που εκφράζουν την απόλυτη περιφρόνηση των κυβερνώντων προς τον πολίτη. Είναι οι εγκαταλελειμμένοι τηλεφωνικοί θάλαμοι και τα περίπτερα, εστίες μολύνσεως, τα μοτοσακό που σαπίζουν στους δρόμους, τα μπάζα από την βλακώδη κωμωδία του 2004 που δημιούργησε τόσους αφορολόγητους εκατομμυριούχους, κ.λπ. κ.λπ. Γιατί λοιπόν ταΐζουνε απορρίμματα και μπουκώνουνε βρωμιές τον καφεδομανή πολίτη, γιατί του πετάνε την περιφρόνησή τους στα μούτρα; Δεν είναι ζήτημα οργάνωσης, ούτε έλλειψη χρημάτων. Είναι ότι σ’ αυτή τη δουλειά φαίνεται ότι δεν μπορεί να γίνει καλή λωποδυσία. Ή δεν έχουνε βρει ακόμη τον τρόπο. Ίσως καμμιά δωρεά από νεόδμητους φιλέλληνες; Καμιά ταχυδακτυλουργική συγχρηματοδότηση; Κανένα μεγαλειώδες πολιτιστικό όραμα; Στο κάτω-κάτω η Ελλάδα είναι δυο βήματα από τα Δαρδανέλλια και το Σουέζ. Στην αρχαία Ρώμη υπήρχανε οι aediles, édiles γαλλιστί. Στην Ελλάδα υπάρχουνε οι καθαγιασμένες ελίτ και οι μυστικοπαθείς κλίκες.
