Χαίρετε!

Ας μπούμε σήμερα κατευθείαν στο θέμα μας, άνευ προκαταρκτικών:

Αλήθεια, πόσο μα πόσο υπερεκτιμημένο και πανταχού παρόν -ή απόν- είναι πια αυτό το Σεξ!

Υπάρχουν τόσα άλλα ενδιαφέροντα πράγματα για να ασχοληθεί κάποιος, να γεμίσει το χρόνο του, να ξοδέψει δημιουργικά την ενέργειά του, να αφοσιωθεί, να τον συγκλονίσουν, να τον συνεπάρουν (και να τον σηκώσουν) :

Τα διάφορα διασκεδαστικά και ψυχαγωγικά Χόμπι όπως τα Σόσιαλ Μίντια, η Σωτηρία της Ψυχής (που είναι πολύ μεγάλο πράγμα), η Λογοτεχνία, η Μουσική, η Ζωγραφική, η Γλυπτική, το Θέατρο, το Σινεμά, η Φωτογραφία, η Μαγειρική, η Πολιτική, η Αποφυγή Καυγά με συγγενείς ή/και πεθερικά, οι Ευφάνταστες Απαντήσεις στις εισπρακτικές εταιρίες και τόσα άλλα ή όλα μαζί, για τους πολυπράγμονες.

Τα Ζώα, τα συμπαθή μας τετράποδα, όλα τα άγρια και τα ήμερα που ζουν για μία μας ματιά, για ένα πιάτο φαϊ, για ένα χάδι –αχ, το χάδι, το χάδι…

Τα Κτήνη, εκείνα της ζούγκλας κι αυτά της πόλης, τούτα τα δίποδα που επιλέγουν να χρησιμοποιούν το δώρο του Νου για να αποδείξουν πως η διαστροφή δεν έχει όρια, δεν έχει σύνορα, δεν δείχνει έλεος για κανέναν (για κανέναν, λέμε)

Η Φύση, οι πλανεύτρες θάλασσες, τα όρη τ’ άγρια βουνά, το άπειρο σύμπαν, τα αστέρια, οι εξωγήινοι, τα ζουζουνάκια, τα πουλάκια που κελαηδούν στα κλώνια, η γέννηση, ο θάνατος, ο έρωτας (νάτο πάλι…) 

Να, για παράδειγμα, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον διαβάσαμε τις προάλλες τη φιλοζωική  είδηση για τη λύση που δόθηκε στο πρόβλημα μιας έφηβης Παντίνας, γεννημένης στην αιχμαλωσία στην Κίνα και δανεικιάς στο  ζωολογικό πάρκο του Βερολίνου:

 Όπως υποθέτουν οι Γερμανοί επιστήμονες, η Μενγκ Μενγκ περπατά προς τα πίσω δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο την απέχθειά της απέναντι σε όσα την πληγώνουν ή τον πόνο της για όσα της λείπουν.

Η λύση που πρότειναν λοιπόν για να βοηθήσουν τη Μενγκ Μενγκ έχει ονοματεπώνυμο (πώς ήτανε παλιά η διαφήμιση της Λίλα Πάουζε, της «σοκολάτας με ονοματεπώνυμο»; ).  Ονομάζεται Σιάο Κινγκ και είναι το έτερο Πάντα, το αρσενικό, δανεικός κι αυτός στους Γερμανούς (του ζωολογικού κήπου). Άσχετο: Αμάν πια αυτοί οι Γερμανοί, μέχρι και Πάντα δανείζονται! Και να μην πω τι τα βάζουν να κάνουν κι αυτά…

Τέλος πάντων, ας επανέλθουμε στο θέμα μας: Τι μπορεί να κάνει ο άνευ επιλογών Σιάο για να βοηθήσει τη Μενγκ; Εσείς τι λέτε;

Απάντηση:

Να την ……. (ωιμέ, ζητώ ταπεινά συγγνώμη, παρασύρθηκα, και γράφω και σε λογοτεχνικό περιοδικό, απαπαααα), να την αποπλανήσει ήθελα να πω, με σκοπό εκείνη να «αφιερώσει την ενέργειά της στην αποπλάνηση του Σιάο».

Νάτα μας πάλι με το Σεξ, θα πείτε! Εντάξει, μα εδώ μιλάμε για θεραπεία του πνεύματος μέσω του σώματος. Ή το ανάποδο –επιτρέψτε μου να το σκεφτώ μετά αυτό, γιατί μπερδεύτηκα μόνη μου τώρα.

Πάντως εύχομαι κουράγιο στα αιχμάλωτα Πάντα και μακάρι η Μενγκ να έρθει στο ίσιο δρόμο, δε λέω. Γιατί η όπισθεν είναι επικίνδυνη. Αλλά μας δίνει και ιδέες, ε; Και μετά ποιος μας πιάνει. Ε;

Εξάλλου ποιος δεν συγκινείται από μια ιστορία αγάπης; 

Όλες οι Τέχνες ύμνησαν, υμνούν και θα συνεχίσουν να υμνούν και να αναζητούν μεγάλους έρωτες -και πρώτη απ’ όλες τις Τέχνες η Μαγειρική, διότι ο Έρωτας ως γνωστόν περνά πρώτα από το στομάχι.

 Έρωτες ανομολόγητοι, εξιδανικευμένοι, παθιασμένοι…Να, σαν κι αυτόν της Τζέσικα Λανγκ  και του Τζακ Νίκολσον, στο τεράστιο  αλευρωμένο τραπέζι της κουζίνας (να, πάνω που μνημονεύσαμε τη Μαγειρική, φίλες και φίλοι μου…), όπου πριν από λίγο ζύμωνε ψωμί (η Τζέσικα, σιγά μην ζύμωνε ο Τζακ), στην ταινία «Ο ταχυδρόμος χτυπά πάντα δυο φορές», ενώ εμείς απλά ακόμα ψάχνουμε να θυμηθούμε πού στο καλό είχε μπλέξει ο ταχυδρόμος και ξέχασε να εμφανιστεί σε κείνη την ταινία –τέλος πάντων…     

Ή σαν τους αιώνιους Ρωμαίο και Ιουλιέτα, διαχρονικό σημείο αναφοράς, όπως άλλωστε και τόσα άλλα ζευγάρια. Τα οποία ζηλεύουμε, θαυμάζουμε, αλλά, αλλά, το καλό που τους θέλουμε μακριά από εμάς τέτοια μπλεξίματα!

Γιατί, σκεφτείτε και θέλω να δω τι θα λέγατε και τι θα κάνατε, εάν για παράδειγμα η κόρη σας, η Νεφέλη-Τασούλα, τα ‘φτιαχνε στα 15 της με το συνομήλικό της μιγά ινδουιστή Ορέστη-Μένιο-Πούτου και κλεβόντουσαν και η Νικολούλη ανακάλυπτε πως έφυγαν για ελεύθερο κάμπινγκ στη Φολέγανδρο και στο φέρρυ μποτ, όπου επιβιβαστήκατε κακήν κακώς για να τους φέρετε πίσω, συναντήσατε τους γονείς του (του Ορέστη-Μένιου-Πούτου, τα πλοία δεν έχουνε γονείς) και συνειδητοποιήσατε πως ο πατέρας του είναι bisexual από το Μπαλί και η μητέρα του απόγονος των δοσίλογων που στην Κατοχή αγόρασαν για ένα μπουκάλι λάδι το ασημένιο σερβίτσιο μαχαιροπίρουνων της γιαγιάς σας, που το είχε αγοράσει μετά από την Μικρασιατική καταστροφή από μια πρόσφυγα, για δυο μπουκάλια λάδι…Εις ήν περίπτωσιν, ούτε ο Σάιξπηρ, μηδέ κι ο Φώσκολος ο ίδιος σας έσωζαν από το ισχαιμικό επεισόδιο, στην καλύτερη.

Είπαμε, ακόμα κι η Τέχνη έχει τα όριά της  –ορίστε μας…