10 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΜΑΚΡΙΑ

Το σήμερα σηματοδοτεί την λήξη του πολέμου,

Βιολιά ηχούν πίσω από τα όρη,

Ασκείς ελαφρώς πίεση στα χέρια μου,

Καλός οιωνός για την άνοιξη.

Κι εγώ διαλύομαι στον ουρανό,

περνάω τις ηπείρους,

σκίζω τα κύματα και γίνομαι ένα με τον κόσμο,

ρίχνοντάς σου που και που ματιές.

Έπειτα σε σηκώνω γρήγορα,

και πετάμε,

αποχαιρετώντας την άγονη γη.

Βίαια μπαίνουμε σε άγνωστες διαστάσεις,

Χωρίς χρώματα,

προελεύσεις,

σώματα και σάρκες

Είμαστε αιώνιοι.

Χορεύουμε σε μια γυαλιστερή και εύθραυστη πίστα,

μόνοι κι αγαπημένοι,

βάζοντας φωτιά στην κόλαση.

ΛΕΥΚΟ ΠΑΓΩΝΙ

Με τραβάς από την δίνη απότομα,

και στολίζεις την ψυχή μου με γαλαξίες.

Με φλεγόμενους ωκεανούς

και την γλυκιά ελευθερία.

Μας ακολουθεί ο κόσμος άναυδος,

Οι ξαφνικές μεταβολές μου είναι βάναυσες

Ρωγμές χρυσού και πορφυρού

πάντα θα υπάρχουν.

Οι ψυχές μας είναι διασκορπισμένες

στον κόσμο,

που μονίμως μας πληγώνει.

Γλύκανες την πίκρα στις αμυχές της γλώσσας μου,

Δικαιώθηκε η μακροχρόνια υπομονή.

Κι άμα σου τελειώσει ο χρόνος,

πάντα λίγο ακόμη θα παραμένει σταθερή μεταβλητή,

Μα όλοι έφυγαν

μόνο οι σημαίες τους γύρισαν.

Μέρα με την μέρα

ξεθωριάζει το μπαλκόνι μου,

που συνήθιζε να σφύζει από ζωή,

που να θυμάσαι,

δεν ζούσες τότε.

Αποδέχεσαι τόσο ομαλά την άγρια φύση μου,

Την ξεθωριασμένη ανεξαρτησία μου

και παραμένω ένα αρχαίο άγαλμα στα χέρια σου,

με τόση λεπτότητα με κρατάς.

Και ξεχνώ πως τα σημάδια του χρόνου,

Θα φανούν εάν εκτεθώ στο φως του ήλιου.

Δεν είμαι ο πόλεμος,

ούτε η ανερχόμενη καταιγίδα.

Ούτε τα πάθη μου,

ούτε το σώμα μου.

Δεν είμαι η πανοπλία,

ούτε οι ευχές των θεών.

Είμαι αυτό που είμαι όταν με κρατάς τα μεσάνυχτα.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ονομάζομαι Μιλένα Τολστενκόβα και είμαι 19 ετών. Γεννήθηκα σε μια πόλη της Ρωσίας και μεγάλωσα στην Ελλάδα. Η αγάπη μου για τις τέχνες βγήκε στην επιφάνεια από μικρή ηλικία, κι ασφαλώς η ενασχόληση μου με αυτές κρατάει ως σήμερα. Παράλληλα με τις σπουδές μου στον τομέα της Ναυτιλίας, συνεχίζω να ζωγραφίζω, να γράφω και να διαβάζω όσο πιο πολύ μπορώ.