ΙΟΥΛΙΟΣ

Περίμενα την πανσέληνο να ακυρώσει
τη νύχτα

Ήθελα να σε δω στο φως της σαν ξωτικό

να έρχεσαι με το πανάλαφρο φόρεμα

που σε γνώρισα

Εκείνο το βράδυ

είχα ξαπλώσει στα ξερά χόρτα

και σ’ ονειρευόμουν

Ήρθες

Με το δροσερό αεράκι πάνω

στα χυμένα μαλλιά!

Πού είναι οι νεράιδες να δουν τη βασίλισσά τους!

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Τα σταφύλια όταν ωριμάζουν
παίρνουν ένα χρυσοκόκκινο χρώμα
Οι ρώγες τόσο διάφανες
που μπορείς να δεις
το πικρό κουκούτσι εντός τους.
Ήταν ημέρα του τρύγου, κόσμος πολύς
σ’ αυτή τη γιορτή της Κρήτης
με χαρούμενες φωνές
και πειράγματα.
Θυμάμαι σαν τώρα
κάτω από τα κληματόφυλλα,
σκυφτοί μέσα στα σταφύλια, τις ματιές
και τα “τυχαία” αγγίγματα
ανάμεσα στα σταφύλια!
Πόσο με τάραξε το χαμόγελό σου
με το κατακόκκινο πρόσωπο
και το χαμηλό βλέμμα
όταν σου ψιθύρισα
πως είσαι πιο όμορφη από τα όνειρά μου…
Θυμάσαι;

Σεπτέμβρης

Το καλοκαίρι απρόθυμο να παραδώσει

-δεν τήρησε του ημερολογίου την υπόσχεση

κι εσύ περνάς σαν Άνοιξη με το λειψό πουκάμισο και το σκισμένο τζιν.

Ο πλάτανος έριξε λίγα από τα φύλλα του

Άνοιξαν τα σχολειά, μα το μυαλό πώς γίνεται να το μαζέψεις;

Για τα σταφύλια του κρασιού ο τρύγος έχει αρχίσει.

Μύρισε μούστο ή ατμόσφαιρα

Σε λίγο στήνουν τα καζάνια της ρακής.

Τα σύννεφα τεμπέλικα στο βάθος του ορίζοντα

Απόγευμα κι η υγρασία θάμπωσε της μέρας τη διαύγεια…

Οχτώβρης

Το παράθυρο υποκλίνεται

Στα κοκκινόχρωμα φύλλα της κερασιάς

Το γιασεμί στο πλάι δεν ξέρει από χειμώνες

Τα πέντε πέταλα του ανοιχτά στο αιώνιο ερώτημα

“Μ’ αγαπά δεν μ’ αγαπά”

Εκείνο το πρώτο σου βλέμμα στο περίπτερο

Έρχεται και ξανάρχεται ανάλλαχτο

Τώρα σε βλέπω να περνάς

Δίπλα σ αυτόν τον άντρα

Με το λινό άσπρο φόρεμα

Που λάτρεψα

Που τσαλάκωσα

Να περιγράφει κάθε καμπύλη σου

Και πεθαίνω …