Το βιβλίο του Άγγελου Γέροντα «Η μετάβαση και το βλέμμα» είναι ένας συγκεντρωτικός τόμος έργων του, που έχουν εκδοθεί από το 1997 έως το 2013 από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Πρόκειται για αφηγήματα και διηγήματα, τα οποία διατρέχουν εποχές και γεγονότα όπως επίσης και εμπειρίες από το ιατρικό του επάγγελμα, οι οποίες παρουσιάζουν ενδιαφέρον για κάθε αναγνώστη, αφού η ζωή μας δυστυχώς πολύ συχνά δοκιμάζεται από βλάβες του οργανισμού μας. Επομένως περιστατικά, τα οποία έχει ζήσει ως γιατρός, προκαλούν το ενδιαφέρουν του αναγνώστη και εξάπτουν τη φαντασία του με αφορμή τα γεγονότα, τα οποία βιώνουν στο κρεβάτι του νοσοκομείου πολλοί συνάνθρωποί μας.

Ο ταλαντούχος συγγραφέας Άγγελος Γέροντας κατορθώνει με τη γλαφυρή πένα του να μεταφέρει στο χαρτί μέσω της μυθοπλασίας περιστατικά που συμβαίνουν στον περίγυρό του και τα αντιμετωπίζει με έντονη συναισθηματική φόρτιση, η οποία μεταδίδεται και στον αναγνώστη. Στο αφήγημα «Ηλίου φαεινότερον» τα γεγονότα είναι καταιγιστικά και οδηγούν τους δυο φίλους γιατρούς, που είναι και οι πρωταγωνιστές τής ιστορίας, στην αναζήτηση μιας αλήθειας, που περνά μέσα από πολυδαίδαλα μονοπάτια και δημιουργεί πολλά ερωτηματικά σχετικά με την ψυχοσύνθεση του όντος που ονομάζεται άνθρωπος. Η βραδινή έξοδος των δυο φίλων στο κοντινό νησί και ένα ανώδυνο αυτοκινητιστικό ατύχημα, επακόλουθο του αλκοόλ που κατανάλωσαν, είναι μόνον η αφορμή, γι’ αυτά που θα ακολουθήσουν, με απώτερο στόχο την κατανόηση του εσώτερου εγώ όχι μόνον των πρωταγωνιστών αλλά και προσώπων, που παίζουν σημαντικό ρόλο και εμπλέκονται σ’ αυτή την εσωτερική καταβύθιση. Οι περιγραφές τόπων και τοπίων διανθίζουν τα γεγονότα με χρώμα και άρωμα γήινο, στο οποίο αντανακλάται το γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού. Το ρεαλιστικό και υπερρεαλιστικό στοιχείο συνυπάρχουν αρμονικά, χωρίς δημιουργία κενών και αναπάντητων ερωτηματικών. Το καταστάλαγμα του αφηγήματος θα μπορούσε να συνοψισθεί σε τέσσερις λέξεις: «Άνθρωπος, ένα ανεξερεύνητο σύμπαν».

Με την ιδιότητά του ο συγγραφέας (γιατρός) μεταφέρει στα κείμενά του τον ανθρώπινο πόνο και τις προσπάθειες των γιατρών να τον απαλύνουν. Δίνουν πραγματικές μάχες προκειμένου να τους κρατήσουν στη ζωή και ν’ αποκαταστήσουν την υγεία τους στον μέγιστο βαθμό. Η ανθρωπιά όλων όσων συμμετέχουν είναι πολλές φορές συγκινητική και στο έπακρο ανθρώπινη. Τα καθαρά προσωπικά προβλήματα του ιατρικού προσωπικού εμπλέκονται κι αυτά, αχώριστο κομμάτι της προσωπικότητας του καθενός, που ό, τι  και να κάνει δεν σβήνονται μ’ ένα μαγικό σφουγγάρι απ’ το μυαλό και την καρδιά του. Ο καθένας κουβαλά τον προσωπικό του σταυρό, που ξεκινά από την πατρική ή τη δική του οικογένεια και δεν γίνεται να μην έρχονται στο προσκήνιο και της επαγγελματικής του ενασχόλησης, όταν μάλιστα αναφύονται παρόμοια προβλήματα ασθενών ή φίλων και συνεργατών στο δύσκολο έργο τους. Ο άνθρωπος συμμετέχει εκών άκων σ’ όλο το σύμπαν, που το απαρτίζουν ο άμεσος περίγυρος, ο έμμεσος και ο μακρινός. Δεν είναι ρομπότ, κατακλύζεται από συναισθήματα και το πιο όμορφο που απαλύνει και ροδίζει την γκρίζα πραγματικότητα είναι ο έρωτας. Στην αγκαλιά του καταφεύγει ο καθένας, για να νιώσει  όλα όσα απλόχερα προσφέρει ο φτερωτό γιος της Αφροδίτης: γαλήνη, ασφάλεια, δύναμη, αποδοχή, προσφορά σωματική και ψυχική, ηδονή και πάθος καθαρά ανθρώπινες απολαύσεις. Στα κείμενα του Άγ. Γέροντα το ερωτικό στοιχείο, με την όποια μορφή του, δίνει το παρόν για να ανατρέψει μια στάσιμη κατάσταση και να γράψει νότες αισιοδοξίας, ώστε να τροφοδοτήσει το story και να του δώσει ξεχωριστό ενδιαφέρον και αναπάντεχη εξέλιξη. Ο έρωτας, άλλοτε διακριτικός και κάποιες φορές απαιτητικός και  επίμονος, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του διηγήματος, του μυθιστορήματος και άλλων μορφών της πεζογραφίας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το έργο είναι αμιγώς ερωτικό. Άλλωστε ο έρωτας είναι σημαντική παρουσία στη ζωή μας και δεν θα υπάρξει άνθρωπος που δεν θα νιώσει την πολιορκία του. Ο κ. Γέροντας με τη συμπερίληψή του στην κειμενογραφία του ζωγραφίζει με λέξεις ανθρώπινα τοπία γεμάτα από την τρυφερή συνύπαρξη δύο ανθρώπων. Στα καυτά και αναπότρεπτα γεγονότα της καθημερινότητάς του ο άνθρωπος αναζητά την όαση μέσα στην έρημο, μια δική του αγκαλιά για να καταλαγιάσει τους φόβους του και όσα βάφει με γκρίζο φόντο η ζωή και παραμονεύουν στο διάβα του.

Το αφήγημα «Η επίσκεψη της ασταθούς κυρίας» είναι συγκλονιστικό και περιγράφει με ρεαλισμό και χωρίς μελοδραματισμούς την «εξάρτηση» ασθενούς και γιατρού, μια σχέση που δένει τους δυο, από διαφορετική όμως θέση τον καθένα. Η Ναταλία από τα δεκαεπτά της χρόνια διαγνώσθηκε με σκλήρυνση κατά πλάκας, μια χρόνια αρρώστια που μαζί της ανεβαίνει τον Γολγοθά της δικής της ζωής. Εδώ η λέξη Γολγοθάς έχει την κυριολεκτική της σημασία. Σ’ αυτή την ανηφόρα όμως ανακαλύπτει κανείς δυο υπέρτατες αξίες: της ζωής και της φιλίας. Η Ναταλία ζει με την αρρώστια της και κάνει όσα κι κάθε υγιής άνθρωπος και η φίλη της, η Αιμιλία, συμπάσχει μαζί της, γιατί τη βοηθά και είναι παρούσα στη ζωή τής Ναταλίας φύλακας άγγελός της.

Το διήγημα «Μεγάλη μπάλα, Οράσιο, μεγάλη μπάλα…» μας ξεναγεί στην Αργεντινή μ’ ένα πλήθος πληροφοριών με έντονη και αρμονική εναλλαγή θεμάτων, που εκπλήσσουν τον αναγνώστη. Κεντρικό θέμα στο διήγημα είναι το παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου νέων, που θα γινόταν στο «μυθικό» στάδιο Μπομπονέρα του Μπουένος Άιρες της Αργεντινής. Εδώ ο συγγραφέας είναι αθλητικός δημοσιογράφος και ως ανταποκριτής της εφημερίδας του ταξιδεύει στη Αργεντινή για να καλύψει το γεγονός. Εκείνο που ξαφνιάζει ευχάριστα τον αναγνώστη είναι ο τρόπος που διαχειρίζεται το θέμα του, φέρνοντας στο προσκήνιο, εκτός από αθλητικά γεγονότα προηγούμενων ετών, και την ιστορική διαδρομή ή κάποια ιστορικά πολιτικά γεγονότα της Αργεντινής όπως και πολιτιστικά και γενικά το γεωγραφικό και εδαφικό της αποτύπωμα στον πλανήτη. Δεν διαφεύγουν της προσοχής του οι ευπρεπείς ρακοσυλλέκτες και επαίτες, όπως και τα υποβαθμισμένα οικιστικά κομμάτια μέσα στο κέντρο της πρωτεύουσας. Αναφέρει επίσης πρόσωπα που διαμόρφωσαν την ιστορία του τόπου σε περασμένους και νεότερους χρόνους. Δεν παραλείπει προσωπικότητες των γραμμάτων που δημιούργησαν έργα παγκοσμίου ενδιαφέροντος και συμπεριλήφθηκαν στην παγκόσμια βίβλο των Γραμμάτων και των Τεχνών. Δεν διαφεύγει της προσοχής του το διπλό πρόσωπο της χώρας, φτωχοί και πλούσιοι, που ασφαλώς δεν αποτελεί πρωτοτυπία μόνον σ’ αυτή τη χώρα. Από το πρώτο κιόλας βράδυ θα γνωριστεί με τον άστεγο Οράσιο και θ’ αναπτυχθεί μεταξύ τους μια εσωτερική επικοινωνία με κεντρικό άξονα την πολυμορφικότητα της ζωής και τις απότομες εναλλαγές της, οι οποίες εύκολα σε ανεβάζουν σε κορφή ή σε κατακρημνίζουν στην άβυσσο. Μέσα από το ποδόσφαιρο τους δίνεται η ευκαιρία ν’ αναφερθούν σε πράξεις και «θέλω», όνειρα και προσδοκίες που τις περισσότερες φορές πετούν μακριά σου σαν τα τρομαγμένα πουλιά.

Η γραφή του Άγγελου Γέροντα είναι πολυμορφική και πολυεπίπεδη. Άλλοτε ρεαλιστική που προκαλεί στην ίδια ένταση πόνο και χαρά και άλλοτε ρομαντική και φευγάτη απ’ την πεζότητα της καθημερινότητας ραντίζει με σταγόνες ευεργετικής δροσιάς και ανακουφίζει από την πληθώρα των προβλημάτων της ζωής, που μόνοι μας τη φορτώσαμε βάρη που ήταν αδύνατον να σηκώσει.