Η φήμη προηγείται της παρουσίας του Αγκουγκαράν και σκορπά τον τρόμο, πριν ακόμη κάνει την εμφάνισή του ο γίγαντας. Γιατί περί γίγαντα πρόκειται, που δεν αφήνει τίποτα όρθιο στο πέρασμά του και τον τρέμουν σε Ανατολή και Δύση. Οι άνθρωποι, που σ’ ένα μήνα ο γίγαντας θα επισκεπτόταν την πόλη τους, δεν ήξεραν πώς να προφυλαχτούν, τι έπρεπε να κάνουν, για να γλιτώσουν οι ίδιοι και τα σπίτια τους. Δεν αφέθηκαν όμως στη μοίρα τους, όχι, δεν έμειναν με τα χέρια σταυρωμένα. Πήραν τις πληροφορίες τους από κάποιους που ήξεραν τι θα πει Αγκουγκαράν, κατέστρωσαν τα σχέδιά τους και άρχισαν τις εργασίες. Πριν ακόμα συμπληρωθεί ο μήνας, όλοι είχαν ασφαλίσει πόρτες και παράθυρα και περίμεναν τον Αγκουγκαράν, τον γίγαντα της χώρας των τριών θαλασσών. Αγκουγκαράν, ακόμα και ο ήχος του ονόματός του, ακουγόταν τρομακτικός!
Τρεις μέρες αργότερα οι κλειδωμένοι στα σπίτια τους άκουσαν έναν τρομακτικό θόρυβο και μια πελώρια σκιά έκρυψε τον ήλιο. Ο τρόμος φώλιασε στις καρδιές τους, γιατί δεν ήξεραν, αν θα έμεναν ζωντανοί, αν θα άντεχαν οι κατασκευές τους. Κρυφοκοίταξαν μέσα από τις χαραμάδες με πολλή προσοχή και είδαν, αντί για τον γίγαντα, να κατεβαίνει από το παράξενο όχημά του ένας νάνος! Νάνος; Απίστευτο! Μα εκείνοι περίμεναν τον τρομερό γίγαντα και όχι έναν νάνο! Ο νάνος είδε την ερημιά στην πόλη κι άρχισε ν’ αναρωτιέται φωναχτά: «Καλά δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος σ’ αυτή την πόλη; Κι εγώ που διψώ και γουργουρίζει η κοιλιά μου, τι θα κάνω τώρα;»
Ο συγγραφέας με τον «Γίγαντά» του μας βάζει σ’ ένα διαφορετικό περιβάλλον από αυτό των προηγούμενων βιβλίων του και καλώς πράττει. Ο κάθε λογοτέχνης εξελίσσεται όταν κάνει καινούρια βήματα πάνω στο αντικείμενό του, όταν δεν διστάζει να ψάχνει, να τολμά και να δοκιμάζει και άλλες φόρμες. Όπως δηλαδή κάνει εδώ ο Μάκης Τσίτας. Η υπόθεση του «Γίγαντα» έχει παραμυθικά στοιχεία και το παραμύθι είναι ένα αφηγηματικό είδος, που αρέσει στα παιδιά, τα οποία βλέπουν με τη δική τους ματιά την εναλλαγή των γεγονότων και τη δράση των προσώπων. Τα στοιχεία του μύθου όπως αναδύονται σ’ αυτήν εδώ την τόσο καλογραμμένη και πρωτότυπη ιστορία όπως: υπερβολή, φαντασιακό πλαίσιο, γρήγορη εξέλιξη και αίσιο τέλος ηλεκτρίζουν τη φαντασία των παιδιών, που με τη βοήθειά της πλάθουν τον δικό τους ονειρικό κόσμο, γιατί αυτός τους αρέσει περισσότερο από τον πραγματικό.
Για να ολοκληρώσουμε όμως το θέμα επανερχόμαστε στον νάνο, για να τονίσουμε την αντίθεση γίγαντα-νάνου και να πληροφορηθούμε ότι οι άνθρωποι εξαπατήθηκαν από τους εμπόρους, αφού σύμφωνα με τα λεγόμενα του νάνου ο Αγκουγκαράν ήταν πια γέρος και ανήμπορος και δεν έβγαινε απ’ το σπίτι του εδώ και χρόνια. Η θετική ανατροπή στο κλείσιμο της αφήγησης δημιουργεί ανακούφιση για το παρόν και το μέλλον.
Στην εικονογράφηση ο Νικόλας Χατζησταμούλος αφηγείται με τις παραμυθικές φιγούρες του το θέμα, με χρώματα που τονίζουν την κάθε δράση, ώστε να καλπάσει η φαντασία των μικρών αναγνωστών.
