Ξεκινήσαμε όπως συμβούλεψε ο μηχανικός

απ’ το υπόγειο

για τη στατικότητα πάνω απ’ όλα και

για αποθηκευτικό χώρο

Πάνω του οικοδομήσαμε με ζήλο τον όροφο της ψυχής μας

 Έμεινε το υπόγειο  έκτοτε ημιτελές

με σκόνη και σοβάδες

Στις γωνιές του ενίοτε μαύροι σκορπιοί καραδοκούν

μικρές αόρατες αράχνες πλέκουν ιστούς μεθοδικά

 Ό,τι δεν ταίριαζε στον όροφο στο υπόγειο το στριμώξαμε

Αποκριάτικες στολές κουρασμένα έπιπλα κούτες ολόκληρες

με νυχτερινά ξενύχτια κι όνειρα πρωινά

χαρταετούς λαβωμένους

μια μάσκα με αναπνευστήρα

για τις ασφυξίες

κι άλλα πολλά που δεν μπορούν

δεν πρέπει εδώ να αναφερθούν.

Την ώρα του βομβαρδισμού εκεί θα καταφύγουμε το ξέρουμε

όταν στα εξ ων συνετέθησαν όλα θα διαλυθούν

μέσα του σωτηρία θα γυρέψουμε

με κείνο τον φόβο να μας τυραννάει

τον αρχέγονο

μην ξεσκεπάσει ο βομβαρδισμός

ό,τι ως τώρα κρύβαμε καλά

μέσα στις κόχες του