Διαβάζοντας το «ραβαγιό του Αργίρι»,  βρέθηκα σ’ έναν κόσμο γεμάτο φωνές και χαμόγελα, έναν κόσμο που με καθήλωσε με την αλήθεια του. Κατευθείαν από την ψυχή, εικόνες ακατέργαστες  μιας ενήλικης πραγματικότητας  που χωρίς να έχει αφομοιωθεί, διαθέτει τη δυναμική της ουσιαστικής παρατήρησης και καταγραφής.  Με σαφήνεια και ρεαλισμό, οι μικροί ήρωες ξετυλίγουν τις ιστορίες τους, επικοινωνούν τις αγωνίες και τους φόβους τους, σε πρώτο πρόσωπο, απευθυνόμενοι στον Άγιο Βασίλη και τον Σεν Νικολά. Διεκδικώντας εκείνα που ονειρεύονται, διατυπώνουν κοινωνικά κι ανθρώπινα  ερωτήματα φέρνοντας τον αναγνώστη αντιμέτωπο με σύγχρονους προβληματισμούς που αφορούν στην παγκόσμια οικονομική κρίση, στην πανδημία, στην τρομοκρατία, στις οικογενειακές σχέσεις, στις μαθησιακές δυσκολίες, στην οριοθέτηση των αναγκών σε μια κοινωνία αντιφατική γεμάτη ρήγματα και κανόνες.

Οκτώ γλυκόπικρες ιστορίες, με αμεσότητα, χιούμορ, θεατρικότητα και φαντασία, απεικονίζουν τον εσωτερικό κόσμο των παιδιών, φέρνουν στο φως σκέψεις και συναισθήματα προσφέροντας στον αναγνώστη τη δυνατότητα να εξαγνίσει το δυσβάσταχτο παρόν ανατρέχοντας στα μαγικά χρόνια της αθωότητας.

Το αίτημα για αγάπη, ασφάλεια, δικαιοσύνη κι αλήθεια φαίνεται να είναι κοινό και στις οκτώ ιστορίες όπως και η ανάγκη των μικρών ηρώων να επικοινωνήσουν στιγμιότυπα της καθημερινότητάς τους σε μια μορφή που αγαπούν κι εμπιστεύονται.

Εξαιρετική η εικονογράφηση του Αναστάση  Μαδαμόπουλου, ισορροπεί στις λέξεις και το ύφος των κειμένων. Η Ιφιγένεια Σιαφάκα με το «ραβαγιό του Αργίρι», μιλώντας άπταιστα τη γλώσσα των παιδιών, μας χαρίζει ένα μοναδικό έργο απλότητας και σοφίας που κάποιες φορές κάνει τον συνειδητοποιημένο αναγνώστη να νιώθει αμήχανος κι εκτεθειμένος απέναντι στον εαυτό σου. Η γραφή της στέρεα, αποκαλυπτική, ευφάνταστη, οξυδερκής. Όταν φτάνεις στην τελευταία σελίδα νιώθεις πως θέλεις να γυρίσεις πίσω να ξανακάνεις αυτή τη διαδρομή, να νιώσεις ακόμα περισσότερα συναισθήματα. Ένα εξαιρετικό βιβλίο για μικρούς και μεγάλους.