Το έναυσμα για το βιβλίο αυτό ήταν ένα άγαλμα του Ρήγα Βελεστινλή, που ακόμη και μετά θάνατον, ακόμη και ως άγαλμα, μάλλον τα καταφέρνει να μας εμπνέει και τώρα…
Έτσι, δημιουργήθηκε αυτή η συλλογή, που επιθυμεί να τιμήσει, να υμνήσει, να θρηνήσει ή ό,τι άλλο θέλετε (ή δεν θέλετε) την Ελλάδα. Και γι’ αυτό, αποφάσισα εντέλει να συμπέσει και με τα 200 χρόνια από την έναρξη της Επανάστασης του 1821 (δεν γράφτηκε για να συμπέσει με αυτό), αν και δεν πρέπει κανείς να περιμένει ότι θα διαβάσει ύμνους για τον Κολοκοτρώνη, την Μπουμπουλίνα κλπ.
Τα ποιήματα είναι χωρισμένα σε θεματικές ενότητες τις οποίες εισάγουν μικρά ή λίγο μεγαλύτερα κείμενα. Οι ενότητες είναι, μεταξύ άλλων, η έμπνευση από την αρχαιότητα, στίχοι με αναφορές στην μυθολογία και το ελληνικό τοπίο, η αρχιτεκτονική, η περίοδος της καραντίνας, ο εθνικισμός κ.ά.

Ξέρεις, είν’ άλλο κι άλλους να χωράς
κι άλλο να μην χωράς την χώρα σου.

Τέλος πάντων, βραδιάτικα…
Ας μην μιλάμε τέτοια ώρα σοβαρά·
ή οποιαδήποτε ώρα.

Άσε λίγο ακόμη,
έτσι όπως δουλευόμαστε όλοι.

Ας ζήσουμε λιγάκι ακόμη,
όσο μπορούμε,
την πλάνη της Ελλάδας.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)