Σαν μαύρο άγγελο στο χιόνι το λευκό

Σήμερα σε είδα,

Και κρυφό δεν μπορώ να κρατώ,

Πως  είσαι θεϊκή σφραγίδα.

Τέτοιο παράξενο αποτύπωμα-

Σαν δώρο απ’ τον ουρανό-

Που, λες, πως στης εκκλησιάς του τοίχου το βαθούλωμα

Να στέκεσαι ήταν γραφτό.

Ας είναι η αγάπη, η έξω από τον κόσμο αυτό

Με την αγάπη την γήινη ενωμένη,

Ας είναι το αίμα το καυτό

να μην περάσει στις παρειές σου

Να σκιάσει το μάρμαρο το μεγαλόπρεπο

Όλη την οπτασία των πέπλων σου,

Όλη τη γύμνια του εύθραυστου κορμιού,

Που τα μάγουλά του δεν  κοκκινίζουν.  

Осип Мандельштам

Как черный ангел на снегу…

Как черный ангел на снегу

 Ты показалась мне сегодня,

,

— Есть на тебе печать Господня.

Такая странная печать —

Как бы дарованная свыше,–

 Что, кажется, в церковной нише

 Тебе назначено стоять.

Пускай нездешняя любовь

 С любовью здешней будут слиты,

 Пускай бушующая кровь

 Не перейдет в твои ланиты,

И пышный мрамор оттенит

Всю призрачность твоих лохмотий,

 Всю наготу причастных плоти,

 Но не краснеющих ланит.

 Το ποίημα αυτό, το έγραψε  ο Μάντελσταμ στις αρχές του1914. Για κάποιους λόγους, το ποίημα  θεωρήθηκε μυστηριώδες αλλά όχι επιτυχημένο. Ίσως γ’  αυτό δεν δημοσιεύθηκε. Έλεγαν πως το είχε γράψει για την Αχμάτοβα. Αυτό πίστευε και η γυναίκα του Μάντελσταμ, η Νάντια. Η ίδια η Αχμάτοβα, δεν ήταν σίγουρη, αλλά είχε την άποψη (μάλλον λανθασμένη, αν σκεφθούμε τις χρονικές περιόδους), ότι ο Όσιπ είχε επηρεαστεί από ένα δικό της ποίημα, για τα μαύρα φτερά των αγγέλων, καθώς οι στίχοι του συγγένευαν με τους δικούς της).