Σε μια Ελλάδα που δοκιμάζεται σκληρά τα τελευταία χρόνια, ποιος δίνει σημασία στην Τέχνη; Ο κόσμος έχει στην επιβίωση στραμμένη την προσοχή, και ποιος μπορεί να τον ψέξει γι’ αυτό; Άλλωστε η Ελλάδα δεν έχει παράδοση στις εικαστικές τέχνες, σωστά;
Ε λοιπόν, λάθος, λάθος και λάθος! Η χώρα μας, το λίκνον του πολιτισμού, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αγνοεί και να παραμερίζει τις καλές τέχνες! Σε εποχές σαν αυτές ο τόπος έχει ανάγκη από το βάθος και την ενόραση που προσφέρουν οι Τέχνες. Είναι άδικο για έναν λαό σαν τον δικό μας, από τον οποίο ξεκίνησαν όλα, όπου άνθισε ένας πολιτισμός που άφησε μνημεία που, αιώνες αργότερα, συρρέουν άνθρωποι απ’ όλες τις γωνιές της γης για να θαυμάσουν – είναι άδικο, να μένει αυτός ο ένδοξος και γενναίος λαός στο σκοτάδι, στο περιθώριο του πολιτισμού. Αγαπώ τις εικαστικές τέχνες. Πιστεύω ότι χωρίς αυτές ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός, θα ήταν πολύ χειρότερος. Θεωρώ λοιπόν καθήκον μου να μιλήσω, να κάνω κάτι για το θέμα αυτό.
Το περιοδικό Περί Ου έχει κάνει ένα διαφορετικό άνοιγμα στο χώρο των ψηφιακών περιοδικών, με μια γραφή, με ιδέες φρέσκιες, πρωτότυπες. Για το λόγο αυτό, το διαβάζω ανελλιπώς. Ωστόσο εντόπισα ότι του λείπει μια στήλη περί των εικαστικών. Και ιδού λοιπόν, σας την παρουσιάζω! Δύο έγκριτοι καλλιτέχνες, αναγνωρισμένοι διεθνώς, άκουσαν την πρότασή μου και τους άρεσε.
Να σας συστήσω την Νόρα Βιγιόν και τον Τσαρλς Γιομπλόνσκι. Τα βιογραφικά τους μιλούν γι’ αυτούς. Θα σας καταπλήξουν.
Περικλής Κριαράκης, ακαδημαϊκός
H Νόρα Βιγιόν γεννήθηκε στο Λονδίνο, στο Σάουθ Κένσιγκτον και πέρασε τα παιδικά της χρόνια στο σπίτι του πατέρα της στην Κορνουάλη.Οι γονείς της χώρισαν όταν εκείνη ήταν ακόμα μικρή. Ο πατέρας της Ντέιβιντ Ουίντερμπότομ ήταν στρατηγός του βρετανικού στρατού και γιος του Θιούλις Ουίντερμπότομ, αντιρρησία συνείδησης στράτευσης ο οποίος δεν πολέμησε στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο και προτίμησε να πάει φυλακή. Η μητέρα της, Ντάφνι Στίβεν, είναι μακρινή απόγονος της Τζούλια Μάργκαρετ Κάμερον, διάσημης φωτογράφου, και ήταν ηθοποιός, ώσπου παντρεύτηκε τον λόρδο Σαουθάμπτον και έγινε και αυτή λαίδη.
Η Νόρα Βιγιόν, όταν ξεπέρασε την περίοδο των θαλασσογραφιών και της έντονης σχέσης αγάπης-μίσους με τον πατέρα της Ντέιβιντ Ουίντερμπότομ, ασχολήθηκε πολύ με την «τέχνη της αποσύνθεσης», όπως η ίδια την ονομάζει. Σπούδασε στο Όκουαρντ Κόλετζ της Οξφόρδης και στην Μπιγιεντού Ακάντεμι οφ Αρτς. Το έργο της χαρακτηρίζεται αυτοβιογραφικό και εξομολογητικό. Ταξιδεύει πολύ και δηλώνει ότι δεν έχει μόνιμη κατοικία. Την εποχή αυτή μένει στο Βερολίνο. Θεωρεί ότι η πόλη αυτή, «συμπυκνώνει όλη τη βαριά κληρονομιά της παλιάς Ευρώπης που ψυχορραγεί», κάτι που αποτέλεσε συχνά πηγή έμπνευσης στο έργο της. Έχει δημιουργήσει έργα χρησιμοποιώντας διάφορα μέσα: ζωγραφική, σχέδιο, ψηφιακές τεχνικές, ύφασμα και installations. Επίσης στα έργα της χρησιμοποιεί αντικείμενα που βρίσκει στα σκουπίδια (artepovera). Tίτλοι μερικών εκθέσεών της, «Life is just a rehearsal, afterlife rocks», «Come and sleep with me on the beach, the sea is fun», «My tent is my kingdom but my bed is my resurrection»και διάφορες άλλες.
Γεννήθηκε στο Λοτζ της Πολωνίας από Γερμανό πατέρα και μητέρα Γαλλοχιλιανή. Η οικογένεια αρχικά μετακόμισε στη Βιέννη, ύστερα στο Βερολίνο και τέλος στις Βρυξέλλες. Σπούδασε ζωγραφική στο Μόναχο και σκηνογραφία στο Παρίσι. Σκηνογράφησε έργα του Μπρεχτ στο Picollo Theatro του Μιλάνου σε σκηνοθεσία Τζόρτζιο Στρέλερ. Στο Μπερλίνερ Ανσάμπλ έκανε τη σκηνογραφία στο έργο του Μπύχνερ ‘Βόιτσεκ’, σκηνογράφησε και ”τον Πούντιλα και το Δούλο του Μάτι” του Μπρεχτ. Ο ”Μαρά- Σαντ” του Πέτερ Βάις ανέβηκε στη Schaubuene σε δική του σκηνογραφία , όπως επίσης και η ”Επίσκεψη της Γηραιάς Κυρίας” του Φρίντριχ Ντύρενματ. Διηύθυνε μια γκαλερί τέχνης που φιλοξενούσε φωτογραφίες ταφικών επιγραφών, ενώ διαθέτει μια από τις μεγαλύτερες συλλογές σπιρτόκουτων και φωτογραφιών με παράξενα ψάρια. Έχει φτιάξει ολογράμματα για τα επτά θαύματα του κόσμου, έχει ταξιδέψει πολύ και έχει φωτογραφήσει τις απόκρημνες περιοχές, ξεκινώντας από την Κορνουάλη. Έπαθε νευρικό κλονισμό και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο Σαλπετιέ στο Παρίσι όταν, σε μια φωτογραφία απόκρημνων βράχων, ανακάλυψε το σώμα ενός άντρα σε πτώση.
Σήμερα διαμένει σε διαμέρισμα που διακόσμησε ο ίδιος στο Βερολίνο. Αρθρογραφεί στα πιο έγκυρα περιοδικά τέχνης της Ευρώπης ενώ έχει εγκαταλείψει την εικαστική του δραστηριότητα.
Ο Περικλής Κριαράκης γεννήθηκε στην Αντίπ της Γαλλίας και είναι μικρανεψιός του Αβελάρδου Κριαρά. Σπούδασε Φιλοσοφία, Συγκριτική Ψυχολογία και Ιστορία της Τέχνης στα Πανεπιστήμια του Μαυροβουνίου, του Μέρυλαντ και του Φράιμπουργκ. Γνωρίζει απταίστως 7 ζώσες γλώσσες και 2 νεκρές. Διδάσκει Ιστορία της Εναλλακτικής Τέχνης στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο της Ασίζης. Επίσης, είναι ερασιτέχνης λεπιδοπτερολόγος και συλλέκτης λεπιδόπτερων. Υπήρξε μαθητής του Βλαδίμηρου Ναμπόκοφ .
