Κομψὰ ἡ νύχτα ὑφάσματα

                             φοράει στὸ σεργιάνι της…

 

 

1. Φεγγαρόφως σὲ ὀπὲς δαντέλας

                          τοῦ Σεπτεμβρίου

 

 

Δίνει δαντέλα

τοῦ χαμοῦ στὴ χίμαιρα

νὰ ὑφαίνεται.

 

Καὶ τὴν ἐλπίδα

ἀπὸ τρύπες διακινεῖ

σὲ βοτσαλάκια.

 

Λοξὰ στὴν πρύμνη

ἀχτένιστων κυμάτων

μαλλὶ ξεμπλέκει.

 

Στὸν κῆπο στρώνει

ἀπόβραδο σεντόνι

τὴν ἀνάσα του.

 

Τρίφυλλη τὸ Φῶς

σὲ πέντε φεγγαράδες

σπάζει τὴ στιγμή.

 

 

 

 

 

 

2. Στὶς παρυφὲς ἑνὸς καημοῦ ἀπὸ σιφὸν

                              τοῦ Ὀκτωβρίου

 

Ὕφασμα ρέον

δομὴ ἄμμου αἰθέρος

φευγιὸ τῆς Kόρης.

 

Τοῦ Πάνω Κόσμου

ξεχάστηκε ὁ Πέπλος

μόνος στὴ χάση.

 

Νύχτα στὰ δέντρα

ἀναφτεριάζει ἄνεμος

ὑγρὸ μετάξι.

 

Μικρὴ ἐλπίδα

ἀναπνοὴ στοῦ κήπου

τὸ ξεγύμνωμα.

 

Στὶς παρυφές του

διάφανο πανὶ σιφόν·

καημὸς σὲ πλεύση.

 

 

 

 

 

   Ρόδια σὲ περίπτυξη ρασμὶρ

                   τοῦ Νοεμβρίου

 

   Ὁ κῆπος βλέπει

  μὲ τὸν ἔρωτα μακρὺ

  τὰ  Οὐράνια.

 

  Κεῖ ποὺ ἡ πίκρα

  δὲν ξεγίνεται ὅμως

  κάποτε δύει.

 

  Εὔδοξα ρόδα

  ρασμὶρ τοῦ Νοεμβρίου

  σὲ περίπτυξη.

 

  Τσαμπιὰ στὰ δύο

   ἤ τέσσερα ἐκκρεμῆ

   ἐλπιδοφόρα.

 

   Πεῖτε μου, νύχτες,

   πῶς λειαίνετε τὸ Φῶς

   στυφὸ στὸ ρόδι;

 

 

 

 

• Τὸ Νυχτερινὸν Ὑφασματοσκοπεῖον ἀποτελεῖ μία εὐρύτερη ἑνότητα ἀνέκδοτων ποιημάτων. Ἐδῶ πρωτοδημοσιεύνται τὰ τρία τοῦ Φθινοπώρου.