ΙII

 Κάτι τριγυρίζει στο περιβόλι, δεν ξέρω τι

ακούω σύρσιμο μεταξωτό

υπέρηχους, έλυτρα, λέπια ή φολίδες   

φουρφούρισμα από σταχτιά φτερά, λαχάνιασμα

τρίξιμο από τρίχωμα ηλεκτρισμένο

είσαι ο πρόγονος;

Ακούω σφύριγμα, δύσκολη ανάσα, άρρυθμο τριπόδισμα σακατεμένου ζώου

τίποτα δεν διακρίνεται

Σκοτάδι διακεκομμένο

Τα φωτορυθμικά της αστραπής, του κεραυνού τα εφέ

διασαλεύεται η νύχτα, δεν φοβάμαι 

τρέμει το περίγραμμα, άμορφη ύλη

πλαταίνει, συρρικνώνεται, σκορπίζει 

είσαι εκείνη η ψυχή;

Ψυχή αρχαία, κατασκονισμένη

γύρω σου φρίττει κονιορτός

από μετεωρίτες, απ’ τα ερείπια της Βαβέλ, από βιβλία

από σκόνη ανθρώπου

Τίποτα, τίποτα δεν διακρίνεται

κάτι περπάτησε πολύ να έρθει ώς εδώ

έφτασε μόνο το αθέατό του μέρος

είσαι ο τρελός;

Στο περιβόλι τώρα αναπτύσσεται λαβύρινθος όλο μαιάνδρους

Ένας συλλογισμός ευτυχισμένος, όχι εντελής, είσαι εσύ;