VI
Στο επόμενο καρέ ήτανε πάλι άνοιξη
Είχαν περάσει χρόνια, είχαν αλλάξει ο αιώνας, οι συντεταγμένες
Η φύση μετατοπιζόταν μέσα μου
Ίσως να μη βρισκόμουν πια στον ύπνο τον δικό μου
Άκουγα γύρω μου αλλόγλωσα πουλιά – πού ήμουν;
Α, διασχίζω μέλανα δρυμό με ροζ ποδήλατο
Ορμητικά για να σε συναντήσω, να σε πάρω
Φορτίο στο πανέρι με τα άνθη, βάρος στους τροχούς
Σε ελεύθερη πτώση μαζί μου
Στο τέλος του κόσμου μαζί μου
(Τι βουητό ανέμων, άστρων, μελισσών)
Α, πέφτω, πέφτω
Μένει να περιστρέφεται στον άδειο αέρα ο τροχός του κόσμου
