ΝΕΡΟ

Θεός, δωρητής, δικαστής, τιμωρός, σύμβολο του χρόνου, του δρόμου, του χωρισμού, της επικοινωνίας, του εξαγνισμού. Ως δρώσα δύναμη, ζωογονεί, γονιμοποιεί, συντηρεί τη ζωή, ξεδιψά, ξεπλένει όψιν και ανομήματα, ταξιδεύει – αλλά και κατακλύζει, πλημμυρίζει, πνίγει, καταστρέφει.

Νερό αρτεσιανό, υπόγειο, πόσιμο, γλυκό, γλυφό, αλμυρό, υφάλμυρο. Απέραντο, βαθύ, ρηχό, γάργαρο, αφρισμένο, τρικυμισμένο. Γαλανό, πρασινογάλαζο, μαύρο, τρεχούμενο, παγωμένο, δροσερό, θολό, καθαρό, πεντακάθαρο, διαυγές, κρυστάλλινο. Το ζείδωρον ύδωρ, το λάλον ύδωρ, το νεαρόν ύδωρ, το ιαματικό νερό, το αθάνατο νερό των παραμυθιών, το αμίλητο νερό, το νερό της λησμονιάς, το ύδωρ της Στυγός.

ΝΙΟΣΤΗ

Το «στη νιοστή», στην πραγματικότητα, δεν έχει διαφορά από το παιδικό «τόοοσο». Ο μαθηματικός όρος όμως, που καθορίζει ένα από τα όρια της ανθρώπινης αντιληπτικότητας, είναι πιο συγκεκριμένος. Η λέξη βαφτίζει έννοια της οποίας το περιεχόμενο δε συλλαμβάνουμε, ούτε να το φανταστούμε δεν μπορούμε. Υπαινισσόμαστε άπειρο – και μάλιστα: συν-πλην άπειρο. Μεγέθη που δεν τα εννοούμε και που, τελικά, για μας, δεν υφίστανται καν χωρίς τη λέξη τους. Ονομάζοντας κάτι, το ανακαλούμε από μια αφηρημένη κατάσταση μη-

ύπαρξης, και μετά χρησιμοποιούμε ερήμην το όνομά του για να προάγουμε τις υποθέσεις μας. Δεν είναι θεϊκό;

Η πιο βαθιά κι απελπισμένη ποίηση βρίσκεται στις υπαινικτικές συλλήψεις της επιστήμης.

ΞΥΠΝΟΣ

Μεσοδιαστήματα ανάμεσα στον Ύπνο, κατά τα οποία αναγκάζεσαι ξαφνικά να κινηθείς γραμμικά, διαμέσου παράλογα ορισμένων, πλαισίων χρόνου και χώρου, κάνοντας παράλογες, επαναλαμβανόμενες πράξεις.

Επιδιώκουν, για άγνωστο λόγο, να σε περισπούν από την προσπάθεια εξοικείωσης με το χάος και την υπερβολική προσήλωση στις ασκήσεις θανάτου.

ΟΔΗΓΟΙ

«Αντιφάσκω, γιατί είμαι απέραντος» είπε ο Ουίτμαν (ή, μήπως, ο Θεός;).

«Να είσαι συνεπής προς τον μεταβαλλόμενο εαυτό σου, γιατί αυτή είναι η μοναδική πραγματικότητα. Μόνο η αλλαγή είναι αιώνια» είπε, πιθανόν, ο Βούδας.

«Η ύπαρξη των πραγμάτων είναι επωφελής, η μη ύπαρξή τους είναι εξυπηρετική. (Το δοχείο λ.χ. έχει τη χρηστικότητα μέσα στο κενό του.)» είπε ο Λάο Τσε.

Και: «Ο τρόπος για να μαθαίνεις είναι ν’ αφομοιώνεις. Ο τρόπος για να ξέρεις, είναι να ξεχνάς».

«Παίρνω όρκο πως η κάμερα διαπερνά τα πρόσωπα και πιάνει πράγματα αόρατα για το μάτι» είπε ο Τζων Χιούστον.

«Δεν πρέπει να αφήνεις στο μοντέλο σου χρόνο να ποζάρει γιατί του δίνεις την ευκαιρία να αλλάξει» είπε ο Σαρτρ.

(Παράξενο: αυτά έχουν σωθεί μέσα από χιλιάδες που συνάντησα τυχαία σε χιλιόμετρα διαβασμάτων. Κι έχουν σωθεί γιατί, σίγουρα, μου έχουν φανεί κάπου χρήσιμα στη ζωή μου.)

ΟΙΚΙΑΚΑ

Έχω φοβερό άγχος με τα οικιακά. Δε μ’ αρέσει να είναι το περιβάλλον εκτός ελέγχου. Και δε γίνεται να μην είναι. Κάτι συμβαίνει και όλα ξεφεύγουν: ξαφνικά, τα αντικείμενα πολλαπλασιάζονται, τα ρούχα δραπετεύουν και επισκέπτονται απίθανα σημεία του σπιτιού. Τα βιβλία εξαφανίζονται, τα χαρτιά κατακυριεύουν το

ζωτικό μου χώρο, τα τρόφιμα αρρωσταίνουν, ή κρύβονται κάπου να ψοφήσουν.