ΑΣΚΗΣΗ ΑΥΤΟΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ
Κι όμως, κινείται.
Κάτι το απειροελάχιστο προστίθεται
Και αφαιρείται.
Σημειώνω μια ανεπαίσθητη μετατόπιση.
Μια επιτάχυνση στον ορατό
Μια επιβράδυνση στον αόρατο κόσμο.
Μάταιες δοκιμές πάλι και πάλι
Για την αδιάφορη
Καινούργια, παραλίγο, ισορροπία.
ΚΛΕΙΣΤΟ ΚΥΚΛΩΜΑ
Τώρα τελευταία, συχνά, στον τοίχο
Τρέχει μια προβολή. Κόκκινη κι άγρια
Σπαστικά. Με διαλείψεις.
Φοβάμαι. Πρόκειται για το μέλλον μου
Που συντονίζεται σ’ άλλη συχνότητα.
Φοβάμαι. Δεν θα ’πρεπε να βλέπω, όμως
Ακόμα συμμετέχω. Φαίνεται, από λάθος,
Μ’ έχουνε μόνο κατά διαστήματα
Αποσυνδέσει.
ΕΓΙΝΕ
Κι από τότε,
Μια συμμορία λυμαίνεται
Την πολυάνθρωπη μνήμη μου.
Μια σειρά φονικά, εξαφανίσεις,
Βιασμοί, εκβιασμοί.
Ανεξιχνίαστα. Το κίνητρο,
Το κίνητρο είναι πάντα στο μέλλον.
ΣΑΝ ΠΡΩΘΥΣΤΕΡΟΣ ΟΙΩΝΟΣ
Ξανάρχεται πάλι και πάλι
Στους κύκλους του καιρού
Στην βαθιά συλλογή του νερού.
Δοκιμάζει μορφασμούς στον αέρα
Στο πρόσωπό μου ή
Στο συσπασμένο σεντόνι.
Προσπαθεί άτονα.
Βρίσκει με κόπο, ένα – ένα
Χαρακτηριστικά τυφλά.
Μισοτελειωμένες κινήσεις.
Δεν θυμάται καλά. Ξεχνιέται.
Τον απορροφούν τ’ αφηρημένα σύννεφα
Οι λεκέδες του τοίχου, τα χάσματα του ύπνου.
Ξανάρχεται πάλι και πάλι.
(Από την συλλογή ΚΑΡΤ ΠΟΣΤΑΛ, Τραμ, 1980)
Ιδιόρρυθμη γραφή, με έντονο προσωπικό στίγμα, τόσο στις ασυνήθιστες έως στρυφνές( τολμώ να πω ),εικόνες όσο και στα ανεξιχνίαστα νοήματα που φιλοσοφούν με κριτική διάθεση στο <>, και τελειώνουν, εμβάλλοντάς μας σε μία αναζήτηση – στοχασμό, που προκαλεί το <>, το δύσβατο, με τις δύσκολες, περίπλοκης φαντασίας, εμπνεόμενες εικόνες, που με προκαλούν, να φωνάξω: Ιμπρεσιονισμός!
Ιδιόρρυθμη γραφή, με έντονο προσωπικό στίγμα, τόσο στις ασυνήθιστες έως στρυφνές( τολμώ να πω ), εικόνες όσο και στα ανεξιχνίαστα νοήματα που φιλοσοφούν με κριτική διάθεση στο – Έγινε -, και τελειώνουν, εμβάλλοντάς μας σε μία αναζήτηση-στοχασμό, που προκαλεί το – Σαν Πρωθύστερος Οιωνός – το δύσβατο, με τις δύσκολες, περίπλοκης φαντασίας, εμπνεόμενες εικόνες, που φωνάζουν:
Ιμπρεσιονισμός!