1.
μπαλάντα του ανατέλλοντος πρωινού, η
ένα πρωί θα ξυπνήσω
και όλοι μου οι εφιάλτες θα με κοιτούν ειρωνικά
θα σηκωθώ απ’ το κρεβάτι
και θα σφουγγαρίσω από το πάτωμα κάθε όνειρο με χλώριο
θα γεμίσω το νεροχύτη με φωσφορούχο νερό
και θα ρίξω μέσα όλες μου τις δεκαετίες
θα ανοίξω τις κουρτίνες για να μπει μέσα η αλήθεια
και θα σκουπίσω προσεχτικά από τα τζάμια την ουτοπία
ένα πρωί θα ξυπνήσω
και θα βράσω γάλα με οινόπνευμα φωτιστικό για να πιω
μετά θα βγω έξω πυρκαγιά καιόμενη
και θα σταθώ με ευλάβεια δίπλα στης πόλης μου τις τράπεζες
ύστερα θα κολυμπήσω στα μπαζωμένα ποτάμια του άστεως
και έτσι βρεγμένη απ’ το τσιμέντο του πολιτισμού
θα βρω ένα πεζοδρόμιο που θα μυρίζει δακρυγόνο
και θα γελάσω με τους θανάτους που δεν πρόλαβαν να έρθουν
ένα πρωί θα ξυπνήσω
και στη θέση των ματιών μου θα ‘χουνε φυτρώσει παπαρούνες
πάνω στο ψυγείο θα βρω σημειώματα πολύχρωμα
απ’ τους νεκρούς του αιγαίου – τα αδέρφια μου –
στης πόρτας το χαλάκι θα ‘χει φυτρώσει ένας τεράστιος λωτός
κι εγώ λυγμώντας ίσως βγω στο δρόμο
ψάχνοντας με αγωνία σε κάδους πράσινους και μπλε
τις μνήμες που τεχνηέντως μου ‘σβησε ο πολιτισμός
ένα πρωί ίσως να μην ξυπνήσω όπως πάντα
ίσως εκείνο το πρωί να ‘χω ξυπνήσει νύχτα
να ‘χω ανάψει όλα τα καντήλια σε κάποιο κοντινό νεκροταφείο
ίσως και να ‘χω κλάψει πάνω στον ώμο της νεκρής ελευθερίας
στο χάραμα μπορεί να έχω φτάσει μέχρι των σκλάβων τη γαλέρα
πάνω στο ξύλο να ‘χω χαράξει στίχους από ωδές ποιητών αστών
ένα πρωί ίσως ο χρόνος σταματήσει να κυνηγάει την ουρά του
και αποφασίσει την οργή λαού να ακολουθήσει προς τα εμπρός
ίσως ξυπνώντας εκείνο το πρωί να καταφέρω
να ‘χω από αγάπη σκοτώσει όλα μου τα όνειρα
ίσως ακόμα ξυπνώντας εκείνο το πρωί να είμαι κομμάτι
αυτού του κόσμου που με τη βία θα αντικρίζει πια την αλλαγή του
**********
2.
μάγισσες
στάσου
να σταθούμε εδώ μια στιγμή
να κοιτάξουμε τον ήλιο με βλέφαρα κατεβασμένα από την αϋπνία
να κάνουμε ορθοπεταλιά σε κατήφορο τα όνειρα που κάναμε πριν από δεκαπέντε χρόνια
να κουβεντιάζουμε έξω από μια νάιλον σκηνή για τα χρόνια που αντρωθήκαμε μαζί
να μας τσιμπάνε οι τσούχτρες και να ξέρουμε ότι το κατούρημα είναι η μόνη λύση
– κατούρα τους δεν αξίζουν τίποτα παραπάνω –
στάσου για μια στιγμή
να σου πω ένα τραγούδι που ακούγεται τις νύχτες μέσα στις βάρκες των ψαράδων
των ψαράδων που ζούνε σαν αμφίβια μα τρέμουν τη φωτιά
να αναβοσβήνει το καλάμι μας τη νύχτα
– σημάδι πως δεν πιάσαμε απολύτως τίποτα κι απόψε –
να απαντάμε με θράσος πως εδώ ρε δεν πεθάναμε από έρωτα θα πεθάνουμε από πείνα
να ξέρουμε με βεβαιότητα εφηβική πως πάλι όλα λάθος θα τα κάνουμε
να γελάνε τα μουστάκια μας με τους διπλανούς που ζηλέψαν τις κονσέρβες μας
να ταΐζουμε τα σκυλιά της παραλίας σαρδέλα
κι εκείνα να αναρωτιούνται αν την ώρα που τρώνε ψάρι γίνονται κανίβαλοι
να θυμόμαστε κάτι διακοπές παλιές όλο ουρλιαχτό και έρωτα
κι ύστερα να μας παίρνει ο ύπνος στην ασφάλεια των αγνώστων
στάσου ακόμα μια στιγμή
να υμνήσουμε τον έρωτα που νίκησε τα στεφάνια τις κορδέλες τους ναούς και τα προικώα
– μόνο εκείνη η δοξασία μονά κουφέτα μέσα σε κάθε τούλι στέκει αήττητη εμπρός μας –
να παίξουμε παιχνίδι γνώσεων – είκοσι χρόνια σε παρακαλάω –
πρωτεύουσα της ξενοιασιάς
πολίτευμα της θάλασσας
ηγέτης του αντάρτικου
χρώμα του άδικα χυμένου αίματος
ποιος έβαλε το νικητήριο γκολ ο τσε ή ο φιντέλ
κι ύστερα στην επιστροφή κοίτα πώς μας τυφλώνουνε τα φώτα του πολιτισμού
κι ύστερα στην επιστροφή κοίτα πώς μας πληγώνουνε οι οδηγοί που αποδειχτήκανε πιο μάγκες από μας
λωρίδα εκτάκτου ανάγκης μόνο για έξυπνους
– ρατσιστική εθνική οδός κι εμείς ακόμα τους πληρώνουμε διόδια –
κι εμείς να κουβεντιάζουμε τι λάθος κάνουμε
να οργανώσουμε την τάξη μας μου είπες
την ώρα που τινάζαμε το αλάτι απ’ τα μαλλιά μας
αφήσαμε το ιώδιο να δράσει λίγο ακόμα
– σε τούτο τον περίπατο δίχως κρυφές πληγές να φτάσουμε θελήσαμε –
κι όταν αργά τη νύχτα φτάσαμε πίσω στην πόλη των δελτάδων
είπες ας αναβάλουμε για απόψε την ομαδική καύση αισιοδοξίας
ίσως μια μέρα καταφέρουμε δίπλα στις θάλασσες ή δίπλα σε πλατάνια να γεννάμε
κι είπα κι εγώ ας αναβάλουμε για φέτος τον εκούσιο θάνατο
και με έναν στίχο του καρούζου* αποφασίσαμε από κοινού
πως με μαγεία πάλλευκη
την απαλλοτρίωση των εφηβικών χρωμάτων θα ακυρώσουμε
***********
3.
κακοποιός χορωδία, η
κόρη κλεπταποδόχου και ερμηνεύτρια στίχων λαϊκών
αφήνω πίσω μου τον ήλιο του δικαίου
και ξεκινώ εκστρατεία ανίχνευσης των παρανόμων
θα τους μαζέψω όλους σε κελί ευήλιον ευάερον και απαστράπτον
θα απαγγείλω ενώπιόν τους ποιήματα γραφιάδων που δεν εκδόθηκαν ποτέ
θα δανειστώ φωτιά από τσακμάκι ναυτικού
κι ύστερα θα οργανώσω χορωδία παρανόμων
τούτη η μπάντα θα καντάρει τραγούδια μόνο αντιεπαναστατικά
γιατί τα μέλη της αναλωμένα θα ‘ναι στον μάταιο της επιβίωσης αγώνα
τενόροι μπάσοι και σοπράνοι θα άδουνε συναισθηματικά νεκροί
πώς η ζωή τους χάθηκε μέσα στις αίθουσες των εφετείων
χειμώνα μήνα με θέρμανση μόνο στα έδρανα των δικαστών
ζεστοί γλουτοί καμπυλωμένες τσέπες σέντρα στων τάξεων την πάλη
άδετε παρανόμοι μου, να λιώσει η μουσική τα υπουργεία!
η sine lege μεγάλωσε στην πρωτεύουσα και ζει στην επαρχία. ασκεί την ελεύθερη δικηγορία και ονειρεύεται μια κοινωνία στην οποία οι δικηγόροι θα είναι αχρείαστοι. αγαπάει τα επιφωνήματα και σχεδόν μισεί τα κεφαλαία γράμματα. γράφει για να μπορεί να αναπνεύσει και προσδοκά πολιτιστική επανάσταση ζώντων.
γράφει στο blog της άλλοτε μετά μανίας και άλλοτε με διάφανη γραμματοσειρά
‖ nullapoenasinelege.wordpress.com ‖
‖ https://www.facebook.com/Sine-Lege-429508497197405 ‖
συμμετέχει στη δημιουργική κολλεγιά του τσακμακιού ανάβοντας συχνά πυκνά τη φλόγα
‖ https://totsakmaki.wordpress.com ‖
ταξιδεύει αρόδου στα νερά του οδυσσέα μαζί με φίλους συνταξιδιώτες χωρίς ποτέ τους να πιάνουνε λιμάνι
‖ https://www.facebook.com/arodoustoionio ‖
απροσδιόριστου χαρακτήρα γραπτά της δημοσιεύονται κατά καιρούς
εδώ ‖ https://www.bibliotheque.gr ‖
κι εδώ ‖ http://tetartopress.gr ‖
κι εδώ ‖ http://www.kefalonitikanea.gr ‖
