Παλατινή Ανθολογία VII, 170
Tον τρίχρονο μικρούλη Αρχιάνακτα που ’παιζε γύρω απ’ το πηγάδι
τ’ άλαλο της μορφής του είδωλο μέσα του τον ετράβηξε.
Κι απ’ το νερό μούσκεμα το παιδί το άρπαξε η μάνα
με τούτη δω τη σκέψη, μήπως και έχει μέσα του λίγη ζωή ακόμη.
Και των Νυμφών τον τόπο το άμυαλο παιδί δεν τον εμόλυνε,
αλλά, πάνω στα γόνατα αφού έγειρε της μάνας και σφάλισε τα μάτια,
τον ύπνο τον αιώνιο τώρα κοιμάται.
Παλατινή Ανθολογία IX, 359
Ποιο δρόμο στη ζωή κανείς να πάρει;
Στην αγορά τσακώματα και δύσκολες συναλλαγές,
στο σπιτικό φροντίδες. Στα κτήματα μόχθος πολύς
και στα πελάγη τρόμος. Στα ξένα αν έχεις κατιτί,
φόβος σε κυριεύει, κι αν μες στη φτώχεια ζεις,
καημός είναι μεγάλος. Παντρεύτηκες;
Θα πάψεις πια αμέριμνος να είσαι.
Δεν έχεις παντρευτεί; Ζεις έρημος και μόνος.
Ταλαιπωρία τα παιδιά, μα κι η ζωή χωρίς παιδιά είναι αναπηρία.
Τα νιάτα απερίσκεπτα· κι από την άλλη
ανήμπορα είναι τα άσπρα τα μαλλιά.
Ο άνθρωπος λοιπόν από τα δυο ένα ας προτιμήσει:
ή στη ζωή ποτέ του να μην έρθει
ή τη στιγμή της γέννας του αμέσως να πεθάνει.
*΄Ο Ποσείδιππος ήταν ένας από τους καλύτερους ποιητές του 3ου αι. π. Χ. (η ακμή του τοποθετείται γύρω στο 270). Γεννήθηκε στην Πέλλα της Μακεδονίας και για κάποιο διάστημα έζησε στην Αλεξάνδρεια. Η Παλατινή Ανθολογία περιλαμβάνει 22 επιγράμματά του. Τα περισσότερα είναι ερωτικά, άλλα επιτύμβια, σε άλλα εγκωμιάζει το κρασί, άλλα πάλι αναφέρονται σε έργα τέχνης και ποιητές. Την ποίησή του διακρίνει η χάρη, η απλότητα και ο λεπτός ρεαλισμός της εποχής.
