Όταν μέσα στο πλουμιστό κιβώτιο

     ‒ με τον αέρα μανιασμένο να φυσάει

     και με τη θάλασσα ανταριασμένη ‒

     ο φόβος την αφάνιζε

     έχοντας μάγουλα υγρά από τα δάκρυά της,

     τ’ αγαπημένα χέρια γύρω απ’ τον Περσέα τύλιξε

     και του ’πε:

     « ΄Αχου, παιδάκι μου, τι πόνο έχω στην ψυχή!

     Κι εσύ τώρα κοιμάσαι· 

     με την καρδούλα σου την τρυφερή

     έχεις στον ύπνο βυθιστεί, ναι, είσαι ξαπλωμένο

     μες σε πικρό πλεούμενο με χάλκινα καρφιά στερεωμένο,

     σε τούτο δω που λάμπει μέσα στη νυχτιά,

     μες στο σκοτάδι το βαθύ.

     Και η αρμύρα επάνω στα πυκνά μαλλάκια σου

     από το κύμα που στο πλάι μας περνά

     εσένα δε σε  νοιάζει, ούτε τ’ ανέμου η βουή,

     έτσι που κείτεσαι μέσα στην πορφυρή τη χλαίνη τυλιγμένο

     αφήνοντας το όμορφο το πρόσωπό σου να φαντάζει.

     Μα έτσι κι ένιωθες τι φοβερή μάς δέρνει συμφορά,

     θα τέντωνες στα λόγια μου το τρυφερό σου αυτάκι.

      Όμως, μωράκι μου, κοιμήσου, σε παρακαλώ·⁴   

       άμποτες και το πέλαγος να κοιμηθεί,

       να κοιμηθεί και τ’ απροσμέτρητο κακό!

       Κι είθε, Δία πατέρα, μια αλλαγή στη βούλησή σου,

       ναι, από σένα να φανεί!

       Αν πάλι είναι τολμηρά

       της προσευχής τα λόγια που ξεστόμισα

        ή απ’ το δίκαιο μακριά, εσύ συγχώρεσέ με».         

 1) Για τον σπουδαίο λυρικό ποιητή Σιμωνίδη έχουμε μιλήσει στο κείμενό μας με θέμα τη λέξη «ἑλικοβλέφαρος» (15/8/2018).

2) Η υψηλής τέχνης ποιητική σύνθεση του Σιμωνίδη, μέρος της οποίας είναι το παρακάτω σωζόμενο απόσπασμα, με θέμα τη Δανάη και τον Περσέα στη δίνη της θαλασσοταραχής είχε κερδίσει τον θαυμασμό ήδη των αρχαίων κριτικών.

Η Δανάη, σύμφωνα με τον μύθο, ήταν κόρη του βασιλιά του ΄Αργους Ακρίσιου, ο οποίος την είχε φυλακίσει στην προσπάθειά του να εμποδίσει τυχόν ερωτική συνεύρεσή της  και απόκτηση παιδιού, για το οποίο ένας χρησμός είχε προβλέψει πως θα του αφαιρούσε τη ζωή. Ο ερωτευμένος όμως με την κόρη Δίας μεταμορφώθηκε σε χρυσή βροχή και, εισχωρώντας από τη σκεπή μέσα στη φυλακή της, έσμιξε μαζί της. Από την ένωσή τους γεννήθηκε ο Περσέας, και τότε ο Ακρίσιος έβαλε μητέρα και παιδί σε μία λάρνακα και τους έριξε στη θάλασσα για να βρουν τον θάνατο. Σώθηκαν ωστόσο και οι δύο, καθώς τα κύματα τους έφεραν στη Σέριφο.

3) Από το βιβλίο της μεταφράστριας Μούσας ΄Αγγιγμα, Εκδόσεις ΕΚΚΡΕΜΕΣ, Αθήνα 2013.

4) Αν γινόταν να συνοδευόταν το απόσπασμα από μουσική υπόκρουση, θα σας έβαζα να ακούτε το μελωδικό τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη Κοιμήσου Αγγελούδι Μου, σε στίχους Κώστα Βίρβου, από το έργο του Τραγούδι του Νεκρού Αδελφού, τραγούδι που ηχεί στ’ αυτιά μου κάθε φορά που διαβάζω αυτούς τους υπέροχους στίχους του Σιμωνίδη.