Θέατρο…
…σημαίνει για μένα: ξαναζώ τη μαγεία της αλάνας. Χτίζω κάστρο με μια σειρά πετρούλες γύρω απ’ το πεύκο. Σπάω το κεραμίδι και πουλώ κανέλα μυρωδάτη. Βαφτίζω το ξύλινο κοντάρι πρώτα «σπαθί» κι ύστερα «άλογο». Μες στο παιχνίδι, ωριμάζω από πρόβα σε πρόβα. Έξω στη ζωή, όπου όλα γίνονται prima vista, αυτο-σχεδιάζω χαμόγελα.
Γραφή…
…η επώδυνη, εξαρχής — απ’ όταν πάσχιζα να καταφέρω πιο στρογγυλό το όμικρον, πιο σταθερά τα μπαστουνάκια στα σύμφωνα. Μα και ευφρόσυνη, εξαρχής — απ’ όταν έφερνα με καμάρι στο σπίτι το δεκαράκι της ορθογραφίας. Συντρόφισσα πιστή. Μισόν αιώνα υπέμενε μαζί μου μέχρι να πείσω τον πατέρα να με αποδεχτεί με τα στιχάκια μου.
Συμβιβασμοί…
…δε με τρομάζετε. Αναγνωρίζω τη μετριότητά μου, αναγνωρίζω τα λάθη μου και σας κοιτώ με συγκατάβαση κατάματα. Σας καλωσορίζω όταν μου χτυπάτε την πόρτα, μα σας κρατώ υπό επιτήρηση στον καναπέ. Και, κάθε τόσο, κάνω την επανάστασή μου, των δακρύων, για να ποτίζεται το ανθάκι που ευδοκιμεί στη σέρα της ψυχής.
Επιτυχία…
…είναι μια λέξη με οκτώ γράμματα: πέντε φωνήεντα και τρία σύμφωνα. Είναι όνομα ουσιαστικό, γένους θηλυκού. Όποιος την κατακτά ονομάζεται επιτυχημένος. Έχω γνωρίσει αρκετούς επιτυχημένους ανθρώπους στη ζωή μου. Δεν είμαι σίγουρη πως έχουν επίγνωση της επιτυχίας τους. Επίσης, δεν είμαι σίγουρη πως θα τους ωφελούσε αν είχαν. Δε διαθέτω επαρκή εμπειρία.
Αγάπη…
…στα παιδικάτα μου, ήταν το φιλί της μαμάς για καληνύχτα. Αργότερα, έγινε η λαχταριστή σοκολατένια αιχμή στο χωνάκι του παγωτού κάθε που το παραχωρούσα στον αδερφό μου. Τώρα πια κρύβεται στην άκρατη χαρά που αναβλύζει μέσα μου μπρος στη μοναχική ανεμώνη, μπρος στο πέταγμα του γλάρου καθώς χάνεται στον ορίζοντα.
Ὡραίας εὐωδιᾶς σκίτσα (ὄχι μόνο) γιὰ τὴν ἀρχἠ τῆς χρονιᾶς.