Aθωότητα
Το πιο αθώο σχήμα είναι ο κύκλος γιατί ξαναγυρνάει πάλι στο αρχικό σημείο απ’ όπου ξεκίνησε. Τι υπήρξε πριν και τι μετά; Είναι άραγε αυτή η άγνοια η μεγαλύτερη μας αθωότητα; Αφού τελικά από την στιγμή που γεννιόμαστε κουβαλάμε την ενοχή της φύσης μας, ενώ δεν είμαστε παρά καταδικασμένες αθώες υπάρξεις σφραγισμένες με την βούλα του αναπόφευκτου.
Dream lock by Michael Lang
Προσωπεία
Η μέρα είναι το προσωπείο της νύχτας, η λευκή πολική αρκούδα είναι το προσωπείο του χιονιού, ο Θεός το προσωπείο του Ρασκόλνικωφ, το προσωπείο του Πάουντ ήταν ένα πρόσωπο στο υγρό κλαδί του μετρό, το δικό μου προσωπείο είναι μία γυναίκα με άσπρο σκούφο που ανάβει πυγολαμπίδες μες στο δάσος και κυνηγάει έναν ασβό.
«…ανάβοντας πυγολαμπίδες…»
Χάδι
Μπορεί το σχήμα του να αλλάξει τον ρου της ιστορίας; Τι χρώμα έχει ένα χάδι που γερνάει; Πού παν τα χάδια όταν σκοτεινιάζει; Άραγε μπορεί ένα χάδι να οδηγήσει στον Άδη; Όμως και τι άλλο είναι ο Άδης παρά ένας τόπος χωρίς χάδι. Χωρίς χάδι είσαι χαμένος. Και με χάδι το ίδιο χαμένος είσαι. Απλώς στην δεύτερη περίπτωση απολαμβάνεις τον χαμό σου.
«…απολαμβάνοντας το χαμό…», ο πίνακας του Παύλου Σάμιου
Έλλειψη
Γιατί οι άνθρωποι συχνά διανύουν ελλειπτική τροχιά, που σημαίνει ότι συχνά απουσιάζουν από τον εαυτό τους και όταν επιστρέψουν αυτός δεν είναι πια εκεί, γιατί ναι μεν η έλλειψη ζάχαρης ως πρόσχημα μπορεί να γίνει αφορμή για βελτίωση των σχέσεων γειτνίασης, όμως τι γίνεται αν σου τελειώσει η έλλειψη και δεν υπάρχει άλλη δικαιολογία γι αυτό που έχασες.
