Μια αποπνικτική μυρωδιά από την Παράδεισο 

Έκλεισαν τις πόρτες και κοιμήθηκαν 

όμως εγώ με πόνο αναρωτιέμαι  

σε ποια μεριά βρίσκεται τώρα το πάνω χωριό

τι ώρα θα ξυπνήσει ο πεθαμένος επισκέπτης 

που κόβει το νερό και  χαραμίζεται το όνειρο –

Είπανε πως φοβήθηκαν πολύ

από την βροχή των ορτυκιών και του μάννα

και τότε μια κακία επικάθησε πάνω στα βουνά 

και γύρω στων ματιών τις κόρες: ήδη

δεν ακούγαμε πια τους αντίλαλους των φωτεινών σπηλαίων 

κι ένα λουλούδι άνθιζε στο κέντρο των καθρεφτών 

με την ευωδιά του βορρά από τις όχθες ενός ποταμού

του ποταμού της μοιρασιάς  του Ιράν

που ήτανε κάποτε η θυγατέρα του Ρεζό και του Νασί η μάνα. 

Είχαμε ξεκινήσει όλοι για δεκατεσσάρων ημερών ταξίδι 

θελήσαμε ν’ αναπαυτούμε  στην άκρη μιας ερημωμένης πόλης 

αλλά δεν μας άφησαν ήσυχους οι λύκοι

και οι αρκούδες της οικογένειας Ελμπακόφ

μας κυνήγησαν μέσα σε ένα ρημαγμένο σπίτι

όπου σάπιζαν τα κουφάρια των προγόνων

και  μια αποπνικτική μυρωδιά απ’ την Παράδεισο

έγινε μέρος του ονείρου. 

Χαμένες οι ελπίδες μέσα μας, το μέσα μας ένα μεθυσμένο ερείπιο 

αχ δεν υπάρχει πια ούτε μια ευχαρίστηση με την οποία να καθαριστώ 

και να ’χω να  τυλίγομαι σφιχτά σ’ αυτό το καταχείμωνο-

Το βλέπω με τα μάτια μου: 

 οι άγγελοι είναι ήδη πιο μοναχοί

κι ο άνεμος δεν γλείφει πια τ’  αυτιά μας.

Σημείωση: Το ποίημα (bêhneke genî ji cinetê) μεταφράστηκε από τα κουρδικά από τον ποιητή.

Βιογραφικό

Ο Σουάτ Μπαράν γεννήθηκε στο Βαν, στην νοτιοανατολική περιοχή της Τουρκίας, από Κούρδους γονείς. Μεγάλωσε στην Τραπεζούντα και την Πόλη. Τελείωσε το τμήμα Νεοελληνικών Σπουδών (2008) και Αγγλικών (2014) και τώρα κάνει διδακτορικό στο τμήμα Τουρκικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Βοσπόρου. 

Φέτος (2020) με την πρώτη ποιητική συλλογή του “Ελμπάκοφ” ο Μπαράν έχει πάρει το “Αρζέν Άρι Βραβείο Ποίησης” στα κουρδικά. Ασχολείται με την λογοτεχνική κριτική και την μετάφραση προς τα κουρδικά.