Τα βαφτίζει ξανά και ξανά προφέροντας το όνομά του κι
έπειτα τα απλώνει
σε δημόσια θέα γεμίζοντας το σχοινί με τα πειστήρια της φροντίδας
στον ήλιο να στεγνώσουν τα δάκρυα
στα μάτια των περαστικών να μην παραδοθεί στη λήθη.
Κάθε Σάββατο από τότε που εκείνος έφυγε.
Άλογα πάθη
Τα άλογα το ‘ σκασαν μέσα στη νύχτα . Δεν ξέρω αν πήγαν να συναντήσουν τον Αχιλλέα ή τον Άι Γιώργη Ή να καλπάσουν με τα φτερά του Πήγασου στη φαντασία των παιδιών.
Το βέβαιο είναι ότι η μέρα πέρασε τυπικά : όργωσαν το χωράφι , κουβάλησαν πέτρες,
αλώνισαν τα στάχυα . Αναμενόμενη τελετουργία για άλογα πλάσματα .Δεν κίνησαν καμία υποψία . Έκρυψαν στις κόγχες των ματιών όνειρα ελευθερίας ζυγίζοντας με ακρίβεια την απόσταση
από την τριχιά του αλωνάρη.
Το βράδυ όμως που κοιμούνται οι βεβαιότητες ,ξυπνούν οι ανατροπές . Μερικοί καλπασμοί χωρίζουν την ήττα από τη νίκη . Φεύγουν τώρα κι ας άργησαν .
Μετάλλαξη
Στην αρχή το «καλημέρα» ολόκληρο , κάθε γράμμα αρθρωμένο ξεχωριστά και τα φωνήεντα πλατιά και τα άλφα με το μπαστουνάκι να κρέμεται σε χαμόγελο κελαρυστό.
Πρώτα υποχώρησε το χαμόγελο · ποια ανάγκη για άσκοπες κινήσεις μυών ,αφού το «καλημέρα» είναι από μόνο του ευχή;
Ύστερα συρρικνώθηκαν τα φωνήεντα · κατάπιε τη φωνή τους η σιωπή των συμφώνων · ποια ανάγκη για άσκοπους ήχους , αφού το «καλημέρα»είναι ευχή κατά συνθήκη ;
Στο τέλος σώπασε κι ο σκληρός ήχος των συμφώνων · μόνα τους φώναζαν απελπισία. Ποια ανάγκη για άσκοπα προσχήματα; Αυτές οι «καλημέρες»μοιάζουν με ζωγραφιές παιδιών κι αυτός μόλις σκέφτηκε πως πρέπει να μεγαλώσει .
Βιογραφικό:
Η Σοφία Βασιλειάδου είναι φιλόλογος εκπαιδευτικός στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Αγαπά την ποίηση.
