Την επόμενη μέρα, φάνταζε πανέμορφη νύφη η Φωφώ στα αέρινα της πέπλα.  Της χτένιζε τα πλούσια μαλλιά η Μαρούσκα του Μαρκάτου.
Έκανε λίγο πίσω και τη θαύμασε.
“- Είναι κάπως χλωμή, θέλει κι άλλο βάψιμο, δε νομίζεις; “είπε η Θεώνη, που τη βοηθούσε.
Η Μαρούσκα σκούπισε τα χέρια στη μπροστοποδιά της.
” Έχεις δίκιο Θεώνη. Έλα, διόρθωσε το μακιγιάζ.”
Το κορίτσι ήταν ντυμένο με το νυφικό της μάνας της. Ραμμένο στο χέρι από τη Ματούλα, την καλύτερη ράφτρα-τότε- του χωριού. Λευκή μουσελίνα, με δαντέλα στο κάτω μέρος. Ασημένιες πετρούλες άστραφταν στο μπούστο. 
Η Θεώνη της πέρασε το κόκκινο κραγιόν στα χείλη.
Έκανε τέλεια αντίθεση με το σοκολατί της δέρμα και τα πυκνά ματόκλαδα.
Στο χαμηλό τραπέζι του σαλονιού φιγουράριζε ο δίσκος με τις μπομπονιέρες. Τα κουφέτα τυλιγμένα σε μαντήλια πλεγμένα με το βελονάκι. Της τα ‘ χε έτοιμα η βάβω της από καιρό. Για τούτη δω την ώρα.

Σιγά- σιγά άρχισε να έρχεται κόσμος απ’ τη γειτονιά, να δουν τη νύφη.
Η Αλεξία απ’ το μπακάλικο δίπλα, οι φίλες της, η Ξανθή και η Γεωργία.
Οι τρεις γιαγιάδες, ο ξάδερφος ο Θοδωρής.
Ήρθε και η Ασημούλα, έφερε τα στέφανα, φτιαγμένα από λεμονανθούς.
Όποιος έμπαινε την φιλούσε. Στριμώχτηκαν όλοι γύρω της.

– Τι υπέροχο νυφικό!” είπε η θειά Αγλαΐα.
-“Τούτο το νυφικό το φόραγα εγώ σα νύφη.  Ας το πάρει το κορίτσι μου που φεύγει πια απ’ το σπίτι.” είπε μ’ αναφιλητά η χαροκαμένη μάνα.

Φόρεσαν στην κόρη το κολιέ με τις πέρλες στο λαιμό.
Στο τέλος της πέρασαν τη μαύρη βέρα. Για να τη βρει έτοιμη -στο μνήμα- την επόμενη μέρα ο άντρας της, σαν έρθει από τα μαρμαρένια αλώνια.

 Συνέχισαν για ώρες το μοιρολόι γύρω από το φέρετρο:

” Κόρη μ’ εσύ μονάκριβη και αδικοχαμένη,
η γη που θα σε πάρει εσέ, άμε να λουλουδίσει”

Βιογραφικό σημείωμα:

Η Σοφία Ελευθερίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968. Σπούδασε και έκανε μεταπτυχιακά στο τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Πατρών. Από το 2000 εργάζεται ως Χημικός σε φαρμακευτική εταιρεία στην Πάτρα, όπου και μένει μόνιμα. Γράφει ποιήματα και διηγήματα που κατά καιρούς αναρτά στο διαδίκτυο. Κάποια από αυτά έχουν δημοσιευτεί σε ηλεκτρονικά περιοδικά και ιστότοπους. Έχει συμμετάσχει με το ποίημα “Χαραμάδα” στο ημερολόγιο ποίησης 2021 “Με το βλέμμα των παιδιών” των εκδόσεων Άπαρσις. Η γραφή είναι γι’ αυτήν φυγή ελευθερίας.